الگويي براي پياده سازي نوآوري در برنامه درسي نظام آموزش عالي

پژوهش حاضر با هدف شناسايي مولفه هاي موثر بر اجراي نوآوري هاي آموزشي در نظام آموزش عالي ايران صورت گرفته است. پژوهش حاضر از جمله پژوهش هاي كيفي تركيبي و از نوع اكتشافي است. براي جمع آوري داده هاي مورد نياز پژوهش ، از شيوه مصاحبه نيم ساخت يافته براي گردآوري اطلاعات استفاده شده است و از ابزار پرسشنامه براي اخذ نظرات خبرگان براي تعيين اعتبار مدل و چارچوب پيشنهادي و همچنين اخذ نظرات آن ها در مورد اهميّت هر يك از شاخص ها بر ساس طيف ليكرت و در قالب اعداد 9 گزينه اي استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل اساتيد حوزه آموزش و برنامه ريزي درسي(به عنوان خبرگان موضوع) است .نمونه پژوهش شامل 12 نفر از اساتيد حوزه تغيير و نوآوري در برنامه درسي است. بر اساس نتايج پژوهش 6 دسته عوامل كه بر اجراي نوآوري هاي آموزشي در نظام آموزش عالي ايران تاثير مستقيم دارند شامل فرهنگ برنامه درسي، ويژگي هاي پذيرندگان نوآوري، ويژگي نوآوري، سياست هاي محيط كلان، عوامل تسهيل كننده و عوامل محدود كننده، شناسايي شدند.