بررسي نقش هوش هيجاني و هوش فرهنگي در گرايش به تحوّل سازماني

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش هوش هيجاني و هوش فرهنگي در گرايش به تحوّل سازماني مديران شهرداري تهران است. اين پژوهش، مطالعه اي از نوع همبستگي است كه به بررسي گرايش به تحوّل سازماني، براساس دو متغيّر هوش هيجاني و هوش فرهنگي پرداخته است. جامعه پژوهش 144 نفر از مديران مناطق شهرداري تهران در سال 1393 هستند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده 105 نفر انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از آزمون هوش هيجاني گُلمن با 33 سيوال، پرسشنامه هوش فرهنگي آنگ و همكاران با 20 سيوال و پرسشنامه رهبري تحوّلي بس و آووليو با 20 سيوال استفاده شد‌. پايايي پرسشنامه هوش هيجاني با ضريب آلفاي كرونباخ 88/0، پرسشنامه هوش فرهنگي 86/ 0و پرسشنامه چندعاملي رهبري 78/0 تاييد شد. توصيف و تحليل داده ها با استفاده از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام‌به‌گام، انجام گرديد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بين هوش هيجاني و ابعاد آن (خودآگاهي، خودتنظيمي، انگيزش، همدلي و مهارت اجتماعي) با گرايش به تحوّل سازماني، همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد و از بين ابعاد هوش هيجاني، خودتنظيمي و خودبرانگيختگي، از قدرت بيش تري براي گرايش به تحوّل سازماني برخوردار هستند. همچنين نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه بين هوش فرهنگي و ابعاد آن (فراشناختي، شناختي، انگيزشي و رفتاري) با گرايش به تحوّل سازماني همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد و از بين ابعاد هوش فرهنگي، هوش فرهنگي شناختي و رفتاري توانايي پيش‌بيني‌ گرايش به تحوّل سازماني را دارند