شبيه‌سازي و عدم تصرف در خلقت الهي

Cloning and Non-Intervention in Divine Creation

توليد مثل متعارف نزد بشر به شكل جنسي صورت مي گيرد. در اين شيوه اسپرم و تخمك، زيگوت يا سلول تخم را تشكيل مي دهند و سپس مراحل جنيني آغاز مي شود. در شبيه سازي، موجود زنده، بدون آميزش جنسي و دخالت اسپرم توليد مي شود، بدين‌صورت كه از يك سلول جسمي تمايز يافته و تركيب آن با تخمكي كه هسته اش برداشته شده، يك موجود زنده كامل متولد مي شود. شبيه سازي در نباتات و حيوانات به اتفاق اماميه و اهل سنت جايز است، ولي در مورد شبيه سازي انسانها آرا مختلف است. برخي از فقهاي اماميه، قايل به جواز مطلق و برخي قايل به جواز مقيّد و برخي نيز قايل به حرمت مي باشند، اما فقهاي اهل سنت به اتفاق آن را حرام مي دانند. از جمله ادله حرمت اين عمل، تغيير در خلقت خدا است كه در اين نوشتار با بررسي ادله مربوط به آن، اين نتيجه حاصل مي شود كه اين ادله شامل شبيه سازي نمي باشند و از اين حيث نمي توان شبيه سازي انساني را تحريم كرد.

Normal Reproduction of mankind is done through sexual intercourse. In this way, the sperm and ovum form Zygote or egg cell and the embryonic stages begin. In cloning process, Living being is produced without sexual intercourse and sperm involvement. Thus it differs from the somatic cell and through its combination with an egg cell from which the nucleus has been removed, a complete Living being is born. Cloning of plants and animals is permissible in Imamiyeh and Sunni jurisprudence; however have different ideas about human cloning. Some of Imami jurists consider it absolute permit, and some of them limited permit and others find it unlawful but Sunni jurists recognize it as an unlawful action. Changing the creation of God is among the reasons for the prohibition of the practice. In the current paper by examining this reason, one may conclude that this reason does not include the cloning and in this case cannot be banned human Cloning.