تحليل شبكه هم نويسندگي پژوهشگران شيمي ايران با استفاده از سنجه-هاي مركزيت

The Analyses of Iranian chemistry co-authorship network by using centrality measure

هدف پژوهش: هدف از پژوهش حاضر بررسي وضعيت سنجه مركزيت شبكه اجتماعي هم‌نويسندگي موجود در بين مجلات شيمي ايران نمايه شده در پايگاه تامسون رويترز است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر با استفاده از روش تحليل شبكه اي صورت گرفته است. جامعه پژوهش حاضر كليه نويسندگاني ايراني است كه در 3 مجله ايراني حوزه شيمي حداقل يك مدرك منتشر نموده‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از تحليل نشان داد كه بين سنجه هاي مركزيت رتبه، بينابيني، بردار ويژه و بينابيني جريان با بهره‌وري پژوهشگران شيمي ايران رابطه وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه سنجه هاي مركزيت، قدرت پيش‌بيني بهره‌وري پژوهشگران شيمي ايران را دارند. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه حدود 32 درصد واريانس متغير بهره وري پژوهشگران توسط متغيرهاي مركزيت تبيين مي شود. همچنين نتايج حاكي از آن است كه به طور كلي در شبكه اجتماعي هم‌نويسندگي پژوهشگران شيمي ايران ارتباط‌هاي نسبتاً زيادي وجود دارد و از لحاظ سنجه هاي مركزيت در مقايسه با ساير رشته هاي علمي مثل سازمان و مديريت، علم اطلاعات و برق و الكترونيك در سطح نسبتاً بالايي قرار دارند.

Research aims: This research aims to determine the co-authorship centrality measures using social network analysis in 3 Iranian chemistry journals indexed in Thomson Reuter’s database. Methodology: Research population includes all Iranian researchers that have published at least one article in three Iranian Chemistry journals. Results: The results of the study showed that a significant correlation exists between productivity and all centrality measures at p=0/001, except for closeness centrality. The study also revealed that about 32% of variance was determined by centrality Measures. The final result showed that chemistry co-authorship social network is partly dense.