تشديد تشنجات ناشي از انفوزيون وريدي پنتيلن‌‌تترازول توسط عصاره آبي‌الكلي نپتامنتوييدس در موش كوچك آزمايشگاهي

Intensified convulsions induced through intravenous infusion of PTZ by Nepeta menthoides hydroalcoholic extract in mice

مقدمه و هدف: مصرف تكراري اسطوخودوس در طب سنتي ايران براي برخي از اختلالات عصبي، ازجمله صرع توصيه شده است. در ايران هم لوندولا افيشيناليس‌ وارداتي و هم نپتامنتوييدس بومي با نام اسطوخودوس شناخته مي‌شوند. علي‌رغم وجود گزارشاتي مبني ‌بر اثرات ضد صرعي و آنتي‌اكسيداني لوندولا افيشيناليس، از اين نظر هيچ گزارشي درباره نپتامنتوييدس در دسترس نيست؛ لذا اين مطالعه به‌منظور بررسي اثر ضد صرعي و آنتي‌اكسيداني عصاره نپتامنتوييدس بر تشنج ناشي از تزريق داخل وريدي زمان‌بند پنتيلن‌‌تترازول (PTZ) در موش طرح‌ريزي شد. مواد و روش‌ها: مدل تشنجي توسط انفوزيون داخل وريدي زمان‌بند PTZ در نظر گرفته شد و اثر ضد تشنجي و آنتي‌اكسيداني ده روز پيش درمان با نپتامنتوييدس مطالعه گرديد. PTZ توسط كاتتر وريد دمي تجويز شد و دوز آستانه PTZ از روي زمان لازم براي ايجاد تشنجات كلونيك، وزن بدن حيوان و ميزان حجم انفوزيون PTZ تعيين گرديد. ديازپام به‌عنوان يك داروي ضد صرع به‌منظور مقايسه تست شد. نتايج: برخلاف ديازپام، نپتا خصوصيات ضد صرعي نشان نداد؛ زيرا نه‌تنها دوز آستانه تشنج PTZ را افزايش نداد كه در دوزهايي آن را كاهش داد. يعني نپتا به‌طور معنا‌داري استعداد ابتلا به صرع را افزايش داد (0.05P < ). نپتا موجب افزايش معنا‌دار سطح NO مغز نسبت‌ به گروه كنترل شد (0.05P < )، اما بر ميزان MDA بي‌اثر بود. نتيجه‌گيري: اين مطالعه بيان مي‌كند نپتامنتوييدس نه‌تنها از ايجاد تشنجات جلوگيري نكرد، بلكه استعداد ابتلا به آن را افزايش داد. همچنين باتوجه‌به افزايش NO توسط نپتا، احتمالاً بتوان نيتريك‌اكسايد را يك عامل پيش‌برنده صرع معرفي كرد.