بررسي جنبه هاي زيبايي شناختي تمثيل در زبان ادبي قرآن

A Study of Aesthetic Aspects of Allegory in Literary Language of the Qurʹʹan

تمثيل يكي از روش هاي تصويرسازي و مجسم كردن موضوع است، كه مخاطب را همزمان به تخيّل و تفكر وادار مي كند. هدف از كاربرد تمثيل در قرآن را بايد در تاثير عميق آموزه هاي آن جستجو كرد كه سبب مي شود، خواننده با هر ميزاني از درك و فهم آن ها را دريابد و در تنظيم برنامه زندگي خود به كار گيرد. پژوهشگر در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با استناد به آيات قرآن كريم قصد دارد، جنبه هاي زيبايي شناختي تمثيل در زبان ادبي قرآن را مورد تحليل قرار دهد. اين بررسي نشان مي دهد قرآن كه زبان هدايت، ايمان و شور انگيزي است، از توانمندي هاي زبان، از جمله؛ تمثيل براي دعوت به تدبّر،تاثيرگذاري و عبرت آموزي و در نهايت تربيت انسان استفاده فراواني كرده است.

Allegory is a method for illustrating and dramatizing a topic, which persuades the audience to spontaneous imagination and thinking. We should seek the function of using allegory in the Qurʹan in the deep effects of its teachings that make the readers grasp it regardless of their levels of understanding and perception and use it in regulating their plan of life. In this paper, the researcher aims to analyze aesthetic aspects of allegory in literary language of the Qurʹan by using analytical – descriptive research method and by referring to Qurʹanic ayahs. The study shows that the Qurʹan, which is the language of guidance, faith and moving inspiration, has benefited very much from language devices such as allegory for inviting to reflection, influence and learning lessons; and eventually for human edification.