بهبود جداسازي غشاء ارغواني حاوي باكتريورودوپسين از هالوباكتريوم ساليناريوم (Article Uncorrected Proof)

امروزه مواد زيستي، كاربردهاي وسيعي در صنايع مختلف پيدا كرده است. در اين راستا مولكول هاي زيستي با قابليت هاي مختلف شناسايي شده اند كه يكي از آنها باكتريورودوپسين مي باشد. باكتريورودوپسين در غشاء ارغواني هالوباكتريوم ساليناريوم يافت مي شود. باكتريورودوپسين به جهت پايداري و خواص مختلف آن از جمله خاصيت پمپ پروتوني، كاربردهاي زيادي در صنايع مختلف دارد. يكي از مهم ترين مراحل توليد صنعتي و نيمه صنعتي باكتريورودوپسين، جداسازي وخالص سازي غشاء ارغواني مي باشد. در اين پژوهش پس از كشت هالوباكتريوم ساليناريوم، جداسازي باكتريورودوپسين بر اساس روش يوسل انجام شد. براي توليد باكتريورودوپسين در مقياس نيمه صنعتي، روش بهبود يافته با جايگزيني روش مكانيكي به جاي روش آنزيمي جهت تخريب DNAو استفاده از شوك اسمزي به جاي دياليز طراحي و اجرا شد؛ اين روش منجر به كاهش زمان و هزينه جداسازي نسبت به روش يوسل گرديد. نتايج حاصل از روش بهبود يافته با روش يوسل مقايسه شد. ميزان آلودگي غشاء ارغواني به DNA در هر دو روش زير 5 درصد مي باشد. درصد خلوص براي روش بهبود يافته، 1±67 و براي روش يوسل 4±68 درصد محاسبه گرديد كه نشان دهنده خلوص برابر براي هر دو روش مي باشد. ميزان باكتريورودوپسين براي روش بهبود يافته به ازاي هر ليتر كشت برابر 4/0±2/8 ميلي گرم و براي روش يوسل 6/0±1/8 ميلي گرم بدست آمد. سنجش ميزان فعاليت به روش كوياما نشان داد كه براي هر دو روش با مقدار برابرباكتريورودوپسين، تغيير pH به اندازه 1 واحد مي باشد. بنابراين روش بهبود يافته در اين پژوهش توانسته است با حفظ خصوصيات باكتريورودوپسين زمان و هزينه جداسازي را كاهش دهد.