شخصيت‌پردازي در مجموعه ي نمايشي «من فوق سبع سماوات»

مجموعه نمايشي «من فوق سبع سماوات» باكثير از جمله نمايشنامه هاي تاريخي اسلامي است كه حضور عنصر شخصيت در آن بسيار پررنگ‌تر از ديگر عناصر نمايش است. شخصيت در نمايشنامه به انواع گوناگوني از جمله اصلي و فرعي، ايستا و پويا، مقابل و مخالف، نوعي و همه جانبه و... تقسيم بندي مي شود. شخصيت پردازي در نمايشنامه معمولاً به كمك برخي تكنيك ها همچون گفتگو، عمل، صحنه پردازي و نامگذاري صورت مي‌پذيرد. اين مقاله بر آن است از يك‌سو انواع مختلف شخصيت ها را در اين مجموعه بررسي كند و از سوي ديگر تكنيك هاي شخصيت پردازي باكثير را تحليل كند. نتيجه اينكه باكثير، از تمامي انواع شخصيت بهره جسته است و از همه تكنيك هاي شخصيت‌پردازي بجز تكنيك نامگذاري استفاده كرده است؛ زيرا شخصيت هاي نمايشنامه، واقعي و تاريخي هستند و خواننده تنها با شنيدن نام آن ها به اسلامي بودن فضاي نمايش پي مي برد. البته بهره‌گيري از عنصر گفتگو در شخصيت پردازي نسبت به ديگر عناصر نمايش قوي تر است.