تأثير اشعه‌ي فرابنفشB بر برخي خصوصيات فيزيولوژيك و قدرت بيماريزايي در كانديدا آلبيكنس

Effect of ultraviolet-B irradiation on physiological and pathological characteristics of Candida albicans

  زمينه و هدف: كانديدا آلبيكنس شايع ترين پاتوژن قارچی كومنسال Commensal و يكی از اعضای ميكرو فلور مخاطی از جمله دهان، واژن و دستگاه گوارش می باشد. اين پاتوژن فرصت طلب می تواند باعث ايجاد عفونتهای جلدی-مخاطی تا سيستميك در بيماران مستعد ، بسته به ميزان ضعف سيستم ايمنی شود. همچنين شايع ترين ارگانيزم قارچی ايجاد كننده سپتی سمی با مرگ و مير100-50% می باشد. اشعه ماوراء بنفش يكی از اشعه­های الكترومغناطيسی مي­باشد كه در طول موج nm 400-100 نانو متر قرار دارد و اثرات مختلفی چون كشندگی، وقفه در رشد، كاهش سنتز پروتئينها و اسيدهای نوكلئيك و ايجاد موتاسيون در سلولهای پروكاريوت ويوكاريوت دارد. در مطالعات گذشته اثرات اشعه UV بر C. albicans بررسی شده است كه در بيشتر موارد ميزان كشندگی، قدرت مهار رشد، و تغيير فنوتيپی بر روی قارچ مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه حاضر سعی شده است كه اثر اشعه UV-B بر رشد، توليد كلاميدوكنيدی، ميزان جذب قندها در C.albicans و نيز بيماريزايی آن در موش بررسی شود .   روش كار: C.albicans در محيط SC كشت داده شد و بعد از 24 ساعت انكوباسيون در دمای 30 درجه سانتيگراد در گروه­های مجزا به مدت 20,15,10,5 دقيقه در طول موج nm 302 تحت تابش اشعه UV-B قرار گرفت و سپس از سلول­های مخمری تحت تاثير اشعه و كنترل جهت انجام آزمايش­های ذكر شده در بالا استفاده گرديد.   نتيجه گيری: نتايج بدست آمده نمايانگر اين بود كه بعد از فواصل زماني24، 48 و72 ساعت از زمان اشعه دهی رشد قارچ كاهش يافت و بيشترين ميزان آن درزمان20 دقيقه ديده شد. از نظر جذب قندها هيچ تفاوتی بين C. albicans اشعه ديده و كنترل مشاهده نشد . تابش اشعه، توليد كلاميدو كنيدی را در كانديدا آلبيكنس مهار كرده بود كه اين مهار با افزايش زمان پرتو دهی افزايش مي­يافت. بطوريكه پس از زمان 20 دقيقه اشعه د هی كلاميدو كنيدی ديده نشد ولی در ساير فواصل زمانی بسته به زمان پرتودهی، تعداد كمتری كلاميدو كنيدی نسبت به كنترل ايجاد شده بود. قدرت توليد لوله زايا در كانديدا آلبيكنس های اشعه ديده افزايش يافت. اين افزايش، نسبت مستقيمی با زمان تابش اشعه نشان داد. در آزمايش بيماريزايی در موش تفاوت معنی داری ما بين سلول­های اشعه ديده و سلول­های كنترل مشاهده نگرديد. بين ملكول­های DNA استخراج شده ازكانديدا آلبيكنس های تحت تاثير اشعه و كنترل،هيچ تفاوتی از نظر سايز و تعداد و اندازه باند برروی ژل آگارز1% مشاهده نشد

    Background and Aim: Candida albicans, the most common human fungal commensal pathogen, is a normal member of the human microbiota which can colonize the oral cavity, vagina and gastrointestinal tract. This opportunistic pathogen can cause diseases ranging from mucosal infections to systemic mycoses, depending on the vulnerability and weakness of the immune system of the host. In addition, it is the most common cause of septicemia with 50-100% mortality. Ultraviolet-B (UV-B) radiation is an electromagnetic radiation with a wavelength of 100-400 nm. It reduces the synthesis of proteins and nucleic acids, retards growth, and causes mutation in eukaryotic and prokaryotic cells. Previous investigators have reported on the different effects of UV irradiation on Candida albicans including cidal effect, inhibitory growth, as well as phenotype switching. In the present study we investigated the effect of UV-B irradiation on C. albicans’s growth in a solid medium, production of chlamydoconidia, carbohydrate assimilation and pathogenesis in mice.   Material and Methods: C. albicans was grown in a SC medium, followed by incubation at 30° C for 24 hours and irradiating the cells with UV-B for 5,10,15,20 min at 302 nm wavelength by transilluminator. A sample of non-irradiated yeast cells served as control.   Results: After 24, 48 and 72 hours of irradiation growth rate was reduced, the maximum reduction occurring after 20 minute. There was no difference between irradiated and non-irradiated C. albicans samples as regards sugars assimilation. Irradiation could inhibit production of chlamidoconidia by the fungus, the magnitude of inhibition increasing with increasing length of exposure to irradiation, such that after 20 minutes no chlamidoconidia could be seen in the medium. Further analysis of the data showed that pathogenicities of the fungus in irradiated and control samples were not statistically different. Neither was there any difference between them as regards size or number of bands of DNA molecules on 1% agarose gel.   Conclusion: The findings throw some light on how UVB irradiation can affect the phenotype of C. albicans isolates. Certainly more studies, e.g., on gene regulation, are required to find the effects of UVB at the molecular level in this fungus.