ارزيابي پتانسيل اكوتوريسمي منطقه طالقان مياني با استفاده از تكنيك سيستم اطلاعات جغرافيايي

ارزيابي توان اكولوژيك و شناسايي ظرفيت هاي طبيعي هر منطقه به همراه برنامه ريزي صحيح مي تواند منجر به بهره برداري پايدار و مستمر از عرصه هاي طبيعي گردد. اين مطالعه با هدف ارزيابي پتانسيل محيطي اكوتوريسم منطقه طالقان مياني واقع در استان البرز انجام شد. براي اين امر معيارهاي مورد بررسي به دو گروه مولفه هاي موثر (فاصله از اماكن جاذبه اي، جاده و مسيرهاي دسترسي و توپوگرافي) و مولفه هاي كم اثر (پوشش گياهي، فاصله از منابع آب، فرسايش خاك و درجه حرارت) تقسيم شدند. بعد از طبقه بندي و امتيازدهي لايه هاي مطالعاتي، در محيط نرم افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) روي هم گذاري لايه ها انجام شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه از مجموع 12/37977 هكتار از مساحت منطقه، 1/3936 هكتار (36/10 درصد) در طبقه S1، 12309 هكتار (42/32 درصد) در طبقه S2، 52/14797 هكتار (96/38 درصد) در طبقه S3 و 5/6934 هكتار (26/18 درصد) در طبقه عدم شايسته (N) قرار گرفتند. نتايج حاكي از اين است كه فاصله از اماكن جاذبه-اي، جاده و مسيرهاي دسترسي و پوشش گياهي در بعضي از تيپ هاي گياهي از عوامل محدودكننده و درجه حرارت، فاصله از منابع آب، توپوگرافي و خاك نيز از عوامل افزايش دهنده ظرفيت اكوتوريسم منطقه مي باشند.