كاربرد آمار استنباطي در سبك‌شناسي (مطالعه موردي تشبيهات حروفي قرن ششم)

سبك‌شناسي با مطالعه بسامدها سر و كار دارد. از همين رو، به كارگيري تحليل‌هاي آماري در ارزيابي‌هاي سبك‌شناسانه بسيار سودمند است. از آنجا كه آمارهاي توصيفي هميشه نمي‌توانند نوسان‌هاي سبكي را توضيح دهند، استفاده از روش‌هاي آمار استنباطي، دقّت علمي بالايي در ارزيابي پديدارهاي سبكي خواهد داشت. «سبك‌سنجي» اصطلاحي است كه براي پژوهش‌هاي سبك‌شناسانه مرتبط با رايانه وضع شده است. در مقاله حاضر، رابطه ميان فشردگي زاويه ساختمان تشبيه در شعر قرن ششم با بسامد انواع تشبيهات حروفي از لحاظ ساختمان در ديوان شاعران اين قرن با توجّه به گذار زمان، ارزيابي مي‌گردد. از همين رو، با استفاده از ضريب همبستگي پِيِرسون در نرم‌افزار رايانه‌اي spss به تحليل استنباطي آمارها مي‌پردازد. با توجّه به نتايج كمّي برآمده از نرم‌افزار spss كه گوياي ضريب همبستگي و سطح معناداري رابطه ميان متغيّرها (فشردگي زاويه تشبيه و بسامد تشبيهات حروفي) است و مقايسه اين اعداد با شاخص‌هاي تعريف شده براي ضريب همبستگي و سطح معناداري، رابطه مثبت و مستقيم ميان متغيّرها تاييد مي‌شود. به زبان سبك‌شناسي، فشرده‌تر شدن زاويه تشبيه در شعر قرن ششم به معناي افزايش بسامد تشبيهات حروفي داراي ساختمان بسته‌تر است و اين رخداد سبكي از هنجارهاي مسلّط بر سبك دوره پيروي كرده است.