مداخله ي زودهنگام جهت كاهش افسردگي پس از زايمان و افزايش عزت نفس و رضايت زناشويي مادران باردار

مشكلات خلقي، از شايع‌ترين اختلالات روان شناختي است كه در دوران بارداري و پس از آن بروز مي‌كند. بيماران مبتلا به اختلال افسردگي پس از زايمان، در كسب حمايت عاطفي از سوي همسر و فرزندان، چالش‌هاي متعددي را تجربه مي‌كنند كه اين شرايط، خود به عنوان عامل خطري براي وخيم‌تر شدن سلامت روان شناختي آنها در نظر گرفته مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير درمان شناختي- رفتاري بر كاهش افسردگي پس از زايمان و افزايش عزت نفس و رضايت زناشويي مادران باردار بود. بدين منظور، طي يك پژوهش نيمه تجربي با گروه كنترل، 135 نفر از مادران باردار افسرده ي بخش زنان و زايمان بيمارستان بقيه اله و نجميه تهران به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و انتظار كاربندي شدند. گروه مداخله، طي 8 جلسه 40 تا 60 دقيقه اي برنامه ي آموزش روان شناختي را دريافت كرد. گروهها قبل و بعد از مداخله، از نظر افسردگي، عزت نفس و رضايت زناشويي مورد آزمون قرار گرفتند. تحليل كوواريانس چند متغيري، نشان داد كه افسردگي گروه مداخله، كاهش يافته است. بنظر مي رسد با عنايت به تاثير مداخلات روان شناختي در كاهش افسردگي پس از زايمان، بهتر است اين نوع مداخله در برنامه ي درماني بيماران مبتلا به افسردگي پس از زايمان وارد شود.

Mood disorders are the most common psychological disorders that occur during pregnancy and after. Patients with post-natal depression, experience many challenges in terms of the emotional support from their spouses and children. This condition can be considered as a threat factor for deteriorating psychological health. The aim of this study was to examine the effect of cognitive behavioral therapy in postpartum depression and increase self-esteem and marital satisfaction of pregnant mothers. For this purpose, in a quasi-experimental study with a control group, 135 depressed pregnant women, of the hospitalʹs maternity ward of Baghiato-Allah and Najmieh Tehran were assigned into two groups of intervention and control, randomly. The Intervention group received 8 sessions of 40 to 60-minute of psychological training program. The groups were tested in terms of depression, self-esteem and marital satisfaction both before and after the intervention. Multivariate analysis of covariance revealed that depression in the intervention group has decreased. It appears that with regard to the impact of psychological interventions in reducing postpartum depression, it is better to enter this kind of intervention in the treatment of patients with postpartum depression.