تاثير سايكودراما در درمان پرند ه هراسي (پژوهش مورد منفرد)

Effectiveness of Psychodrama in the Treatment of Ornithophobia (A Case Study)

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير سايكودراما در درمان پرنده هراسي بود. سايكودراما به عنوان يكي از انواع روان درماني هاي بديع، نخستين بار توسط مورنو در سال 1921 معرفي شد. از اين روش عمدتاً براي درمان اختلالات روانشناختي با منشا هيجاني مثل افسردگي و مشكلات بين فردي استفاده مي شود. در پژوهش حاضر از اين روش براي درمان پرنده هراسي كه يكي از اختلالات اضطرابي است، استفاده شده است. پژوهش حاضر با اين سوال آغاز شد كه آيا سايكودراما مي تواند در درمان پرنده هراسي موثر باشد. در اين پژوهش تجربي، ابتدا مشكل پرنده هراسي بر اساس ملاك هاي تشخيصي DSM IV-TR در مراجع تشخيص، و‌ سپس با استفاده از يك آزمون محقق ساخته و نيز يك آزمون رفتاري همراه با مواجهه ي مراجع با يك پرنده، ميزان ترس او مورد سنجش واقع شد. اين ميزان ترس و تغييرات آن طي دو آزمون ديگر - يكي در اواسط درمان و ديگري در پايان درمان- به صورت كمّي در مورد آزمون اول و به صورت كمّي و كيفي (ميزان ضربان قلب و مشاهده ي تغييرات چهره و رفتار در بيمار) براي آزمون كلامي و رفتاري، بررسي شد. مداخله ي درماني كه در اين پژوهش از نوع سايكودراما بود، هشت جلسه ي دو ساعته،‌ هفته اي دو جلسه و در كل يك ماه به طول انجاميد. نتايج آزمون محقق ساخته و تغييرات رفتاري مراجع (از جمله كسب توانايي مواجه شدن با پرنده و دست زدن به آن بدون هراس) نشان داد كه سايكودراما در درمان رفتار پرنده-هراسي موثر بوده است. اين نتيجه همسو با نتايج پژوهش هايي است كه پيش از اين تاثير سايكودراما را در درمان ساير اختلالات روان شناختي بررسي كرده اند. نتيجه ي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه مي‌توان از سايكودراما براي درمان فوبياي حيوانات نيز استفاده نمود. البته پژوهش هاي بيشتري با تعداد آزمودني هاي بيشتر بايد انجام شوند تا درمانگران بتوانند با اطمينان بيشتري از اين روش به منظور درمان مراجعانشان استفاده نمايند.

The purpose of current article is survey of influence of psychodrama on treatment of ornithophobia. Psychodrama was introduced for the first time by Moreno in 1921 as one of innovative psychotherapy methods. This method is often used for treatment of psychological disorders with emotional disorders such as depression and interpersonal problems. Though in this research, researchers have used psychodrama to treat the Ornithophobia as an anxiety disorder. The research started with this important problem that whether psychodrama can be effective for treatment of Ornithophobia. This experimental research has tried to answer the mentioned problem. Ornithophobia was initially diagnosed in the patient using criteria of DSM IV-TR and then rate of the patientʹs fear was measured by a researcher-made test and a behavioral test –patientʹs encounter with a bird. This rate of the patientʹs fear and its changes was checked via two other tests, one of them in the middle of treatment and the other at the end. Analyses in the first and second tests were respectively quantitative and quantitative-qualitative (heart pulse and observation on changes in face and behavior of patient). Treatment intervention which was psychodrama in this survey lasted eight sessions (2 hours per session), two sessions per week, and generally a month. Results of the tests and changes in the patientʹs behaviors (encountering with bird and touching it without symptoms of anxiety) showed that psychodrama was effective to treatment of the patient. This result is similar to former researches surveying the effectiveness of psychodrama on treatment of other psychological disorders. The result of this research shows that psychodrama can be used for treatment of animal’s phobia too. Although more researches with more number of subjects must be conducted in order to help psychotherapists to use this method with more confidence for treatment of their patients.