تركيب شيميايي، تجزيه پذيري و توليد گاز گياهان شورزيست سلمكي سفيد (Atriplex canesences)، علف شور (Salsola rigida) و چمن شور (Aeluropus littoralis)

ارزش غذايي گياهان شورزيست آتريپلكس (گونه كانيسنس)، سالسولا (گونه ريجيدا) و آلوروپوس (گونه ليتولاريس) با تعيين تركيب شيميايي، توليد گاز به صورت آزمايشگاهي و تجزيه پذيري شكمبه اي با استفاده از سه راس گاو نر فيستولا دار ارزيابي شد. نمونه هاي آزمايشي در مرحله دانه بندي از ايستگاه تحقيقات بيابان واقع در استان سمنان جمع آوري و تركيب شيميايي آن ها شامل پروتئين خام، چربي خام، خاكستر، ديواره سلولي و ديواره سلولي بدون همي سلولز، كلسيم، فسفر، سديم، پتاسيم، منيزيم، كلر و گوگرد اندازه گيري شد. تمامي اين گياهان شورزيست حاوي غلظت هاي بالاي سديم، پتاسيم و كلر بودند ولي ميزان كلسيم، فسفر و منيزيم پاييني داشتند. گياهان مورد نظر پروتئين خام و خاكستر بالايي داشتند. نمونه ها در سيستم كشت بسته و آزمون توليد گاز آزمايش شدند. فراسنجه هاي توليد تجمعي گاز (A) و فاز تاخير (L) در گياه آلوروپوس بيش ترين مقدار بود. هم چنين، قابليت هضم ماده آلي، انرژي متابوليسمي و اسيدهاي چرب كوتاه زنجير گياه آلوروپوس بيش تر از آتريپلكس و سالسولا بود. بخش هاي سريع تجزيه ماده خشك و پروتيئن خام سالسولا (42/28 و 68/55 درصد) از آتريپلكس (24/23 و 74/48 درصد) و آلوروپوس (50/21 و 28/51 درصد) بيش تر بود. پتانسيل تجزيه پذيري ماده خشك و ديواره سلولي آلوروپوس بالاتر از آتريپلكس و سالسولا به دست آمد. سالسولا كم ترين تجزيه پذيري موثر ديواره سلولي را در نرخ هاي جريان مختلف داشت. نتايج اين آزمايش نشان مي دهد كه اين گياهان شورزيست مي توانند به عنوان منابع خوراكي براي نشخواركنندگان در مناطق بياباني ايران مورد توجه و استفاده قرار گيرند.