بررسي اثر سطح پروتئين و ليزين جيره بركميت و كيفيت توليد مرغهاي تخمگذار در سن 28 تا 42 هفتگي

جهت بررسي اثرات سطوح مختلف پروتئين خام و ليزين جيره بر شاخص هاي توليدي تخم مرغ،720قطعه مرغ تخمگذار (Hy-line W-36) با 15 تيمار غذايي تغذيه شدند. تيمارهاي غذايي شامل سه سطح پروتئين (14، 15 و 16 درصد) و پنج سطح ليزين (0/71 ، 0/74 ، 77/ 0، 80/ 0 و 83/ 0 درصد) بودند كه به روش فاكتوريل 5×3 و در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي اعمال شدند. مرغ ها به مدت چهار دوره 28 روزه از سن 28 تا 44 هفتگي تغذيه شدند. هر سه قفس مجاوربا 12 قطعه مرغ يك تكرار را تشكيل دادند و هر چهار تكرار مرغ با يك جيره تغذيه شدند. با افزايش سطح پروتئين جيره، توليد تخم مرغ از 86 به 8 /87 درصد در كل دوره افزايش يافت (0/05 >P). وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ توليدي روزانه، ضريب تبديل غذا نيز تحت تاثير سطح پروتئين جيره قرار گرفت (0/05 >P). در حاليكه مصرف خوراك تغيير معني داري نداشت. با افزايش سطح ليزين جيره (از 0/71 به 0/83 درصد)، ميزان خوراك مصرفي مرغ ها بطور معني داري تغيير كرد (0/05 >P). تغيير سطح ليزين جيره تاثير معني داري بر توليد و وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ توليدي روزانه، وزن مخصوص تخم مرغ، درصد تخم مرغهاي شكسته و دو زرده، پوسته و اجزاي داخلي تخم مرغ نداشت. به طور كلي به نظر مي رسد كه تغذيه مرغ هاي تخم گذار با جيره هاي حاوي 16 درصد پروتئين و 0/71 درصد ليزين در سنين 280 تا 44 هفتگي مي تواند سبب عملكرد مطلوب مرغ ها شود.