شرط باروري يا عدم باروري در نكاح

Fertility Prenuptial Agreement in marriage

يكي از آثار نكاح، تشكيل خانواده و داشتن اولاد است. بي ترديد، فرزنددار شدن از طبيعي ترين و كهن ترين دلايل عقد ازدواج است، اما امروزه تاخير در فرزندآوري يا تعطيل زوددرس فرزنددار شدن به يكي از معضلات خانوادگي و اجتماعي تبديل شده است. احتراز از اختلافات بين زوجين و در نظر گرفتن مصالح كشورهاي اسلامي در موضوع مورد اشاره نيازمند به بررسي هاي دقيق تري است. اين مقاله، اهميت و جايگاه فرزندآوري يا عدم آن را در روابط خصوصي زوجين بررسي و موارد جواز و عدم جواز شرط فرزندآوري يا شرط عدم فرزندآوري و اطلاق عقد نكاح از حيث اندراج شرط مذكور و حقوق هر يك از طرفين در صورت عقيم بودن همسر يا عدم توافق بر فرزنددار شدن و پيشگيري از بارداري در صورت عدم موافقت همسر را تبيين كرده است. بررسي اهميت فرزندآوري در سرنوشت جامعه ي مسلمين و ضرورت حمايت دولت و خانواده ها از اين كاركرد خانواده نياز به تحليل ابعاد اقتصادي و جامعه شناختي و سياسي موضوع خواهد داشت كه از حوزه ي اين مقاله خارج است.

Family settlement and bearing offspring are one of the outcomes of marriage. Despite the fact that having children is de facto the oldest and most natural motive behind joining in matrimony, currently postponed childbearing or early stopping of childbearing has demonstrated to be problematic for family and society.A more in depth study in this area is required in order to avoid family disputes and consider theexpediency of Islamic countries.The current study aims to explain the significance of childbearing or its halt on private relationship of couples as well as instances where stipulating childbearing is permitted or forbidden. Also the stipulation of non-childbearing in marriage and the rights of each party in the event the other is infertile or not reaching agreement over childbearing and birth control, is examined. Theimpact of childbearing on the future of Islamic world and the need for government and families to take action and support this function requires an economic, social and political analysis which is beyond the scope of present article.