رتبه‌بندي موانع مديريت زنجيره تامين سبز با استفاده از روش ديمتل مطالعه موردي: شركت پارس خودرو

سازمان هاي امروزي به منظور كسب جايگاهي مناسب و حفظ آن نيازمند بهره گيري از الگوي مناسب مديريت زنجيره تامين در راستاي تحقق مزيت رقابتي و انتظارات مشتريان هستند. به دليل چالش هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي كه در دهه اخير سازمان ها را تهديد مي نمود، رويكرد مشتري گرايي و تمركز بر خواسته هاي آن و طراحي راهبرد سازمان بر اين اساس، براي ايجاد مزيت رقابتي در سازمان ها كم رنگ تر شده است. در اين راستا، مديريت زنجيره تامين سبز، جديدترين رويكرد براي رسيدن به اين اهداف است. مديريت زنجيره تامين سبز، يكپارچه كننده مديريت زنجيره تامين با الزامات زيست محيطي در تمام مراحل طراحي محصول، انتخاب و تامين مواد اوليه، توليد و ساخت، فرآيندهاي توزيع و انتقال، تحويل به مشتري و بالاخره پس از مصرف، مديريت بازيافت و مصرف مجدد به منظور بيشينه كردن ميزان بهره وري مصرف انرژي و منابع همراه با بهبود عملكرد كل زنجيره تامين است. لذا پژوهش حاضر در پي آن است كه به بررسي موانع اجراي شيوه‏هاي مديريت زنجيره تامين سبز در شركت پارس خودرو با استفاده از روش ديمتل بپردازد. بدين منظور بخش لجستيك شركت پارس خودرو مورد مطالعه قرار گرفت. و در گام اول به بررسي موانع اجراي اين شيوه‏ها پرداخته شد و نهايتاً موانع نهايي با نظر خبرگان امر در اين زمينه انتخاب شد. پس از نهايي شدن اين موانع، در گام دوم از روش ديمتل به منظور تجزيه و تحليل و رتبه بندي موانع علي و معلولي استفاده شد. در نهايت با توجه به نتايج تجزيه و تحليل علي و معلولي ديمتل، موانع عدم وجود رويكرد فعالانه و داوطلبانه سازمان و تامين كنندگان در خصوص رعايت استانداردهاي زيست محيطي و مسيوليت اجتماعي و عدم توانمندي تامين كنندگان (از نظر دانش و تكنولوژي فني) براي اخذ استاندارد ايزو 14000، مهمترين تاثير را در عدم اجراي شيوه‏هاي مديريت زنجيره تامين سبز دارند.