الويت‌بندي عوامل موثر در ارزيابي صادركنندگان براساس شاخص انعطاف پذيري استراتژيك با استفاده از تكنيك تصميم‌گيري FANP

آنچه در دهه هاي اخير بيش از پيش نمود پيدا كرده است، بين المللي شدن تجارت و روي آوردن شركت ها به بازار جهاني است. يكي از مهمترين راه ها براي ورود به بازارهاي جهاني صادرات است، كه نقش مستقيمي در توسعه و رشد اقتصادي كشور دارد. چرا كه با فراهم نمودن زمينه هاي كسب منابع ارزي، موجبات كسب درآمد براي شكل دهي ساختارهاي اقتصادي، واردات و افزايش توليد را ايجاد مي نمايد. اما جهان در تلاطم و حركت، درجه بي سابقه اي از تغييرات را در سال هاي اخير تجربه كرده است. كه انعطاف پذيري استراتژيك به منظور پاسخ به تهديدات پيش آمده ناشي از تغييرات و در نهايت عدم اطمينان محيطي، تبديل به مفهوم مهمي گشته است. در اين مقاله سعي بر اين است كه پس از ارزيابي شاخص هاي انعطاف پذيري استراتژيك به اولويت بندي اين عوامل براي ارزيابي صادركنندگان بپردازيم. در مقاله حاضر، پس از بومي سازي مدل كادوگان و همكاران (2012) كه انعطاف پذيري استراتژيك در بحث صادرات را بيان مي-كند با استفاده از تكنيك FANP به تعيين اهميت معيارهاي مدل پرداخته شد. به اين منظور نظرهاي 12 نفر از خبرگان بازرگاني با استفاده از پرسشنامه جمع آوري شده و تجزيه و تحليل آنها از طريق نرم افزارهاي اكسل و متلب صورت گرفته است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر اولويت بالاي شاخص هاي: تعداد سال هاي فعاليت، تعداد كشورها و پس از آن شاخص هاي نياز به سرپرست در تصميم گيري، تمركز در تصميم گيري، ارجاع تصميم‌هاي كوچك است.