دانشگاه پژوهي؛ رهيافتي نو در راستاي توسعه ارتباط دانشگاه و صنعت

دانشگاه و صنعت دو ركن اساسي توسعه در هر جامعه اي محسوب مي شوند و همكاري بين اين دو نهاد، شرط لازم براي موفقيت و شتاب بخشيدن به فرايند توسعه ملي است. مطالعه و مقايسه روند ارتباط دانشگاه و صنعت در جوامع مختلف، مسير حركت آنها، ساز و كارهاي به كار گرفته شده و نتايج حاصل از اين ارتباط براي دستيابي به يك الگوي مناسب در اين زمينه، از اهميت فراواني برخوردار است. اگرچه الگوهاي پيوند و ارتباط دانشگاه و صنعت به ميزان زيادي تحت تاثير عوامل درون و برون سازماني دانشگاه و صنعت تعريف مي شوند و هر يك از كشورها، راهكارهاي مختلفي را در اين مسير تجربه مي نمايند، اما اغلب جريان هاي نوظهور و اثربخشي نظير پارك ها و مراكز رشد پديد مي آيند كه از طريق تلفيق با اجزاي دايمي و پايدار دانشگاه از جمله واحد دانشگاه-پژوهي، مي توانند موجبات توسعه و تعالي اين نهاد تاثيرگذار در فرايند توسعه ملي را فراهم سازند. در واقع پارك ها و مراكز رشد از طريق هدايت واحدهاي دانشگاه پژوهي و با تاكيد بر دو كاركرد بهبود دروني و پاسخگويي بيروني، مي توانند به مثابه حلقه مفقوده ارتباط صنعت و دانشگاه نقش آفريني نمايند. واحد دانشگاه پژوهي با تاكيد بر كاركرد بهبود دروني، موجب پذيرش و پيوند ماندگارتر پارك ها و مراكز رشد با بدنه دانشگاه و افزايش اثربخشي و موفقيت اين مراكز چندگانه، و از طريق كاركرد پاسخگويي بيروني، باعث ارتباط و پيوند پوياتر نهاد دانشگاه با جامعه و صنعت مي شود. از اينرو، مطالعه حاضر با هدف تبيين مفهوم دانشگاه-پژوهي و جايگاه آن در تسهيل و تقويت ارتباط دانشگاه و صنعت، از طريق هدايت و انطباق خروجي هاي پارك ها و مراكز رشد با نيازهاي جامعه و صنعت، صورت پذيرفته است