چكيده فارسي :
فيلسوف آمريكايي هيلاري پاتنم (متولد 1926) در دهههاي اخير نويسندهي بزرگي در زمينهي فلسفهي ذهن، فلسفهي زبان و فلسفهي شناخت بوده است. پاتنم كه در ابتدا مدافع رويكردي «كاركردگرايانه» به ذهن و ارجاع بود، بعدها تحت تاثير پيرس و جيمز به نفع نوعي «واقعگرايي دروني» يا «عملگرايانه» استدلال آورد، كه به موجب آن وابستگي ارجاع به نظريهاي كه توسط انسان بنا شده است، آسيبي بر يك توضيح واقعگرايانه از صدق وارد نميسازد. همان طور كه پاتنم در اين سخنراني (1985) شرح داده است، از نظر وي هيچ حقيقتي دربارهي جهان نميتواند مستقل از شاكلهاي مفهومي وجود داشته باشد؛ اما با وجود در نظر گرفتن چنين شاكلهاي، ارجاع ثابت است و صرفاً «قراردادي» نيست. به اين معنا، اختلاف او با پستمدرنيسمِ ريچارد رورتي آموزنده است. هر دوي آنها مبناگرايي را بر اساس عملگرايي رد ميكنند. با اين حال، از نظر پاتنم با نااميد شدن از يك «نگاه از چشم خدا» به واقعيت، عملگرايي يك توضيح تعديليافته، اما در عين حال واقعگرايانه و فلسفي از صدق در اختيار ما ميگذارد. لارنس كهون
چكيده لاتين :
American philosopher Hilary Putnam (1926- ) has been a major contributor to the philosophy of mind, language, and knowledge in recent j decades. An earlier proponent of a "functionalistʹ: ʹ1 approach to mind and reference, Putnam later argued for an "internal" or "pragmatic realism;ʹ in- fluenced by Peirce and James, for which the de- pendence of reference on humanly constructed theory does not undermine a realist account of truth. As he explains in the following 1985 lec- ture, for Putnam there can be no truth about the world that holds independent of a conceptual scheme; but given any such scheme, reference is fixed and not merely "conventional:ʹ As such, his opposition to Richard Rortyʹs postmodern- ism is instructive. Both reject foundationalism on the basis of pragmatism. For Putnam, how- ever, having abandoned the hope for a "Godʹs eye view" of reality, pragmatism leaves us with a chastened, but still realist and philosophical, account od truth.
