صلح پايدار، و عامليت سياسي نزد كانت

Perpetual Peace and political Agency in kant

در اين مقاله پس از بررسي مفاد رساله صلح پايدار كانت، به اين ميپردازيم كه كانت با مسيله عامليت سياسي براي رسيدن به هدف مشخص برقراري صلح پايدار چگونه برخورد ميكند. رساله صلح پايدار كانت در مورد اقدامهاي فوري براي تحقق صلح و نيز اقدامهايي سخن ميگويد كه به زعم او براي تحقق صلحي پايدار بايد به كار بست. از نظر كانت تحقق صلح پايدار در ميان ملتها از طريق حكومتهاي جمهوري ممكن است. رساله كانت حاوي مضامين متنوعي است كه در بحث حاضر به برخي از آنها كه در نهايت به نظر او درباره عامليت سياسي مربوط ميشوند خواهيم پرداخت. استدلال كانت در نفي حق انقلاب و نقشي كه براي طبيعت (مشيت) در پيش رفت تاريخ و پيشبرد هدفش در نظر ميگيرد در اين بررسي اساسي است. با در نظر گرفتن اين دو مورد به اين خواهيم پرداخت كه چگونه تلاش كانت براي سازمان دادن سياست براساس امور مطلق نه تنها كمكي به انسجام نظريه سياسياش نميكند، بلكه وارد كردن امر مطلق در سياست، مشكلي دروني را در خود اصل اخلاقي كانت مينماياند.

In this article, I first review Kantʹs Perpetual Peace to see how he considers political agencies to reach the goal of perpetual peace. Perpetual Peace suggests two kinds of actions needed for bringing peace: actions which should be taken immediately, and actions needed for establishing and perpetuating peace. Kant discusses that the only kind of states which can help to establish perpetual peace are republics. His discussions and arguments have several features. Among them his controversial argument about revolutions can be considerable in this paper. Revisiting his argument about denial of the right to revolt, and the role he sees for The Nature for accomplishing the Peace and progress is critical in this review. Regarding these two main themes, we can see that how Kantʹs effort to reconstruct politics on the basis of categorical imperatives, not only does not suffice the consistency of his theory, but also, and it is more important, reveals an internal deficit in his formation of ethical law, itself.