مقايسه عملكرد روش فضاي حالت با روش حداقل مربعات معمولي OLS در برازش مدل سه عاملي فاما و فرنچ براي پيش‌بيني بازده، در بورس اوراق بهادار تهران

پيش‏بيني بازده سهام يكي از موضوع‌هاي مهم و قابل بحث در ادبيات مالي و سرمايه‏گذاري به‌حساب مي‏آيد. مدل سه عاملي فاما و فرنچ به عنوان شاخص‌ترين مدل در پيش بيني بازده سهام عليرغم برخورداري از نقاط قوت زياد بر اساس فرض ثابت بودن ضرايب بتا بنا نهاده شده است، كه چنين فرضي به صورت مطلق در هر شرايطي ممكن است برقرار نباشد. در اين پژوهش سعي شده است تا مدل مذكور با دو فرض ثابت بودن يا متغير بودن ضرايب به طور جداگانه برازش و سپس دقت هر يك آنها مقايسه شود. براي اين منظور از مدل فضاي حالت و حداقل مربعات معمولي (OLS) براي برازش مدل به ترتيب با فرض متغير بودن و ثابت بودن ضرايب استفاده شده است. اين پژوهش بر روي شركت‏هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و براي يك دوره‏‏ زماني 72 ماهه (مهر 1385 الي شهريور 1391) صورت گرفته است. با انجام اين پژوهش مشخص گرديد كه مدل فضاي حالت در مقايسه با مدل حداقل مربعات خطي از عملكرد بهتري در پيش‏بيني بازده اوراق بهادار برخوردار است‏، كه اين مي‏تواند به معناي ثابت نبودن ضرايب بتاي مدل سه عاملي در بورس اوراق بهادار تهران باشد.