بررسي رابطه بين مديريت سرمايه در گردش و معيارهاي عملكرد مبتني بر ارزش شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه مديريت سرمايه درگردش و معيارهاي عملكرد مبتني بر ارزش پايه‌گذاري شده است. از اين‌رو، با مطالعه اطلاعات 107 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1386 الي 1390 و نيز با تدوين سه فرضيه اصلي و نه فرضيه فرعي در راستاي پرسش اصلي پژوهش، اثر متغيرهاي مختلف مديريت سرمايه در گردش (شامل؛ متوسط دوره وصول مطالبات، دوره تبديل موجودي كالا، متوسط دوره پرداخت بدهي و چرخه تبديل وجه نقد) بر شاخص‌هاي عملكرد مبتني بر ارزش (شامل؛ ارزش افزوده اقتصادي، ارزش افزوده بازار و Qتوبين) آزمون شده‌اند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها و آزمون فرضيه‌ها از الگوي رگرسيون خطي چندگانه به روش حداقل مربعات تعميم يافته تخميني (EGLS) استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه افزايش دوره وصول مطالبات به افزايش ارزش افزوده اقتصادي و ارزش افزوده بازار و همچنين افزايش دوره تبديل موجودي كالا موجب كاهش دو شاخص عملكرد مبتني بر ارزش مزبور منجر مي‌شود.