ارتباط بين فعاليت فيزيكي و نمايه توده بدني با توجه به ژنوتيپ هاي مختلف رسپتور ملانوكورتين4 (MC4R)

Association between physical activity and body mass index in different melanocortin receptor 4 (MC4R) genotypes

زمينه و هدف: اختلال در سيستم مركزی همئوستاز انرژی در اثر جهش های رسپتور ملانوكورتين4 (MC4R) بعنوان عامل مهمی در بروز چاقی محسوب می گردد. اگرچه فعاليت فيزيكی می تواند اثر ژن های مرتبط با چاقی را تضعيف كند اما تلاشهای محدودی در ارتباط با ژن MC4R صورت گرفته است. اين مطالعه جهت تعيين ارتباط بين فعاليت فيزيكی و نمايه توده بدنی با توجه به ژنوتيپ های مختلف MC4R (rs17782313) انجام گرفته است. روش كار: جمعيتی متشكل از 400 فرد بطور تصادفی از مطالعه جامع چند مركزی پوكی استخوان (IMOS) انتخاب شدند. وزن و قد افراد اندازه گيری شد. اطلاعات فعاليت فيزيكی و رژيم غذايی توسط پرسشنامه های معتبر ارزيابی گرديد. ژنوتيپ های مختلف MC4R با روش RFLP PCR- تعيين گرديد. با استفاده از مدل رگرسيون خطی تعديل شده، اثر احتمالی فعاليت فيزيكی بر نمايه توده بدنی با توجه به پلی مورفيسم MC4R (rs17782313) بررسی گرديد. نتايج: تنها در افراد با ژنوتيپ CT، بين نمايه توده بدنی و جنبه های مختلف فعاليت فيزيكی (hr/d و METs-hr/wk) همبستگی معنی دار آماری مشاهده گرديد (05/0(p< نتيجه گيری: فعاليت فيزيكی بويژه در افراد هتروزيگوت پلی مورفيسم MC4R (rs17782313) می تواند نقش موثری در كاهش نمايه توده بدنی ايفا نمايد.

Background and Aim: Malfunction in the energy homeostasis central system resulting from melanocortin receptor 4 (MC4R) mutations is considered to be an important factor in development of obesity. Although physical activity can weaken the effect of obesity-related genes, very few investigations have been carried out in relation to the MC4R gene. This study was conducted to investigate the association between physical activity and body mass index (BMI) in different MC4R genotypes (rs17782313). Materials and Methods: A sample of 400 individuals was randomly selected from among subjects participating in the Iranian Multicenter Osteoporosis Study (IMOS). Their weights and heights were measured and their dietary intakes and physical activity data assessed using validated questionnaires. In addition, the different MC4R genotypes (rs17782313) were determined in the subjects by the PCR-RFLP method. Finally, using the adjusted multiple linear regression model, the probable effect of physical activity on BMI in different MC4R polymorphisms (rs17782313) was determined. Results: Only in individuals with the CT genotype was a statistically significant association (p<0.05) observed between body mass index and physical activity (hr/d and METs-hr/wk). Conclusions: Physical activity, particularly in heterozygous MC4R polymorphism individuals (rs17782313), can play an effective role in reducing body mass index.