تاثير آموزش كارآفريني بر قصد و ويژگيهاي كارآفرينانه دانشجويان

نظام آموزشي هر كشور به عنوان مرجع رسمي ارايه آموزش‌ مي‌تواند نقش مهمي در توسعه فرهنگ كارآفريني ايفا كند. پژوهش حاضر ضمن معرفي وضعيت آموزش كارآفريني در دانشگاههاي منتخب با هدف تعيين تاثير آموزش كارآفريني بر ويژگيها و قصد كارآفريني دانشجويان انجام شد. با استفاده از روش شبه‌ تجربي قصد و ويژگيهاي كارآفريني دانشجويان قبل و بعد از شركت در كلاسهاي كارآفريني باهم مقايسه شد. پرسشنامه بر مبناي بررسي ادبيات تحقيق و استخراج متغيرهاي مرتبط با كارآفريني تهيه و روايي محتواي آن تاييد شد و داده‌هاي لازم با مشاركت 218 نفر از دانشجويان قبل و بعد از طي دوره جمع‌آوري شد. يافتههاي پژوهش نشان ميدهد شركت در كلاس‌هاي كارآفريني موجب افزايش قصد و تمايل به كارآفريني شده است. علاوه برآن بعضي از ويژگي‌هاي مهم روانشناختي از جمله توفيق‌طلبي، خطرپذيري، استقلال‌طلبي و اعتقاد به مركز كنترل دروني، كه براي كارآفرين شدن ضروري و مهم هستند بهبود پيدا كرده است. همچنين يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد: از روش‌هاي تدريس معدودي براي آموزش كارآفريني استفاده شده است و از بين انواع محتواي آموزش كارآفريني تنها چند مورد براي دانشجويان ارايه شده است.