رابطه ادراك از محيط كلاس و خوش بيني با تحول مثبت دانش آموزان

Perception of Classroom Environment, Optimism and their Relationships with Positive Students Development

هدف پژوهش حاضر شناسايي رابطه متغير بافتي (ادراك از محيط كلاس) و متغير فردي (خوش بيني) با تحول مثبت دانش آموزان است. 600 دانش آموز (251 پسر و 349 دختر) پايه دوم دبيرستان هاي نظري شهر تبريز، به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند و به ابزارهايي متشكل از مقياس ادراك فعاليت هاي كلاس (MCA)، آزمون جهت گيري زندگي(LOT؛) و پرسشنامه تحول مثبت (PYD؛) پاسخ دادند. نتايج حاصل از رگرسيون گام به گام نشان داد كه هر يك از متغيرهاي بافتي و فردي با تحول مثبت دانش آموزان رابطه معناداري دارند و 26 درصد از واريانس تحول مثبت توسط مولفه هاي ادراك از محيط كلاس و خوش بيني قابل تبيين است. براساس يافته هاي اين پژوهش عوامل بافتي (علاقه و انتخاب) بيشتر از عوامل فردي با تحول مثبت رابطه دارد. به طوركلي مي توان گفت كه عوامل بافتي (ساختار كلاس) و فردي (خوش بيني) توان پيش بيني تحول مثبت نوجوان را دارد.

The main purpose of present study was to investigate the relationship between contextual variable (perception of classroom environment) and individual variable (optimism) with positive youth development. 600 students (251 boys, 349 girls) selected through cluster sampling method, completed instruments which consisted of, the perception of My Class Activity Scale (MCA, Gentry, Gable, & Rizza, 2002), the Life Qrientation Test (LOT, the Scheier & Carver, 1995) and the Positive Youth Development Questionnarie (PYD). Results of stepwise regression showed that each of contextual and individual variables has a significant relationship on positive development of students and (interest, optimism, selection) have explained 26 percent of variance of positive development. Based on the findings of present research, contextual variables (interest, selection) have more positive relation to positive youth development in comparison of individual variable. In general, contextual (structure of class) and individual factors are able to predict positive youth development.