پديد آورندگان :
تركمه، آيدين نويسنده كارشناس ارشد برنامه‌ريزي شهري و منطقه‌اي، دانشكده‌ي هنر و معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي torkameh, aidin , شيرخدايي، آناهيد نويسنده كارشناس ارشد طراحي شهري، دانشكده‌ي هنر و معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي shirkhodaee, anahid
كليدواژه :
زبان , پديدارشناسي , توليد فضا , ديالكتيك , لوفور , زمان , سرمايه‌داري , فضا
چكيده فارسي :
فضا در سه دهه‌ي اخير به يكي از مولفه‌هاي اساسي در تحليل‌هاي شهري تبديل شده است. مي‌توان گفت كه اثرگذارترين و پيچيده‌ترين متني كه مبناي اين چرخش فضايي را فراهم كرده است كتاب توليد فضاي هانري لوفور است. هدف غايي لوفور اين بود كه نشان دهد فضا سياسي است. از ديد لوفور فضا و زمان به طور تفكيك‌ناپذيري در فرايندهايي ذيل شيوه‌هاي توليد، به هم پيوند خورده اند. او توليد فضا را اصلي‌ترين سازوكار بقاي سرمايه‌داري مي‌داند و در اين رابطه از چرخه‌ي دوم انباشت سرمايه نام مي‌برد. لوفور بر آن است تا ابعاد پنهان و بديهي‌فرض‌شده‌ي فرايند توليد فضا را كه منجر به تسخير فضاي زندگي روزمره شده است آشكار كند و نشان دهد كه تغيير جامعه اساساً به معناي تغيير فضا يا توليد فضاست. دانش معتبر فضا از نظر لوفِور بايد به مسيله‌ي توليد بپردازد و فضاهاي بازنمايي و بازنمايي‌هاي فضا را شرح دهد، اما از همه مهم‌تر بايد به روابط متقابل و پيوندهاي‌شان با پركتيس اجتماعي بپردازد. لوفِور مي‌گويد آن‌هايي كه چگونگيِ بازنماييِ فضا را كنترل مي‌كنند، چگونگيِ توليد، سازماندهي و مصرف فضا را نيز كنترل مي‌كنند. او در اين راستا چارچوبي تحليلي را تحت عنوان نظريه‌ي توليد فضا به كار مي‌گيرد كه به شكلي پيچيده برگرفته از انديشه‌ي ديالكتيكي، نظريه‌ي زبان و خوانش او از پديدارشناسي است. بنابراين ضروريست تا ابعاد اين نظريه را مورد كاوش قرار دهيم. اين كاوش براي همه‌ي آن‌هايي كه به شكلي در تحليل پديده‌ها و واقعيت‌هاي شهري درگيرند سودمند است.
چكيده لاتين :
Works of Henri Lefebvre who has been entitled father of France dialectic and the last classic philosopher, includes a wide and exceptional range of themes: dialectic, Marxism, alienation, the production of space, critique of everyday life, urban revolution, rhythmanalysis, space-time, capitalism, city, the urban, the right to the city, theory of language, Hegel, Marx, Nietzsche, Heidegger, and so on. What, however, links all of his works is his own method that he uses: dialectics. Lefebvre in dialectical materialism begins with a critique of Hegelʹs dialectic, and by explaining Marxʹs critique on Hegel, introduces his own version of dialectic. Here, in order to illuminate aspects of Lefebvreʹs dialectical method, first of all, dialectical materialismʹs schema and its relation with Lefebvreʹs real life condition and his others works is provided. The difference between formal logic and dialectical logic, thenis addressed. In the next step, Lefebvreʹs critique on Hegel is presented. By explaining Lefebvreʹs critique on Marx, therefore, his own dialectic is put forward.Throughemploying Marxʹs concept oftotal man, and based upon praxis that is the total activity of mankind, action and thought, physical labour and knowledge,and Marxʹs concepts of use value and exchange value,Lefebvre elucidates an application of his dialectical method.
