تاثير پرستاري از راه دور بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي مراجعه كننده به مراكز آموزشي- درماني قزوين

Effect of telenursing on quality of life of patients with atrial fibrillation referred to the teaching hospitals in Qazvin

زمينه: فيبريلاسيون دهليزي يكي از شايع ترين بي نظمي هاي قلبي پايدار است كه يك درصد جامعه را درگير مي كند. طولاني بودن درمان، آموزش و پي گيري مستمر را مي طلبد كه با روش هاي نوين پرستاري از جمله پرستاري از راه دور مي توان به آن دست يافت. هدف: مطالعه به منظور تعيين تاثير پرستاري از راه دور بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي در سال 1393 بر روي 100 بيمار فيبريلاسيون دهليزي مراجعه كننده به مراكز آموزشي- درماني دانشگاه علوم پزشكي قزوين انجام شد. بيماران به روش نمونه گيري آسان انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. در گروه مداخله، 12 هفته تماس تلفني جهت پي گيري و آموزش انجام شد. سطح كيفيت زندگي هر دو گروه قبل و بعد از مداخله به وسيله پرسش نامه SF-36 ارزيابي و داده ها با آزمون هاي آماري تي زوجي، مجذور كاي و تي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي در گروه مداخله قبل از مداخله 8/10±88/64 بود كه بعد از مداخله به 2/9±14/76 رسيد و به طور معني-داري افزايش يافت و در گروه شاهد از 7/9±6/62 قبل از مداخله به 95/6±05/60 بعد از مداخله رسيد كه به طور معني داري كاهش نشان داد. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، به نظر مي رسد پرستاري از راه دور مي تواند سطح كيفيت زندگي بيماران را افزايش دهد و راه را براي پرستاري بهتر بيماران فراهم آورد.

Background: Atrial fibrillation is one of the most common cardiac arrhythmias that occurs 1: 100. Long duration of treatment needs continuous education and follow up that can be achieved by modern nursing techniques such as telenursing. Objective: The aim of this study was to determine the effect of telenursing on quality of life of patients with atrial fibrillation. Methods: This quasi-experimental study was conducted in 100 Patients with atrial fibrillation referred to the teaching hospitals affiliated to Qazvin University of Medical Sciences in 2014. The patients were selected by convenience sampling method and were randomly divided into two groups (intervention and control). In the intervention group, phone calls were made to follow up and to educate patients for 12 weeks. Quality of life was measured before and after the intervention using the SF-36 questionnaire. Data were analyzed using paired T-test, Chi-square test, and T-test. Findings: In the intervention group, the mean quality of life score was significantly increased from 64.88±10.8 before the intervention to 76.14±9.2 after the intervention. In the control group, the mean quality of life score was significantly decreased from 62.6±9.7 before the intervention to 60.05±6.95 after the intervention. Conclusion: With regards to the results, it seems that telenursing can increase the patients’ quality of life and can provide better nursing care.