ضعف‌هاي متدولوژيك روستوگرايي در برنامه‌هاي توسعه پهلوي دوم

Methodological Weakness of Rostowian orientation in the Development Programs of Pahlavi II

اين پژوهش با بررسي تيوري مراحل رشد والت روستو و برنامه‌هاي توسعه محمدرضا پهلوي، علل سقوط حكومت پهلوي دوم را به‌رغم نوسازي‌هاي اقتصادي و صنعتي بررسي مي‌نمايد. مقاله حاضر در پي پاسخ به اين سوال است كه با توجه به تاكيد والت روستو بر حصول توسعه، پس از عبور از مراحل پنج گانه رشد اقتصادي و انطباق برنامه‌هاي توسعه در حكومت پهلوي با اين تيوري، علت ناكامي اين برنامه‌ها چيست؟ فرضيه اين پژوهش آن است كه: تيوري والت روستو و برنامه‌هاي عمراني پهلوي دوم، مبتلا به جبرگرايي متدولوژيك و اقتصادزدگي است است. به اين معنا كه ضمن عدم توجه به بسترها و شرايط فرهنگي، جغرافيايي، اجتماعي و... صرفاً تحولات اقتصادي را مد نظر قرار مي‌دهد.

This research seeks to study the reasons of the fall of Pahlavi II, despite of its economic and industrial modernization, with the help of investigating the Walt Rostowʹs theory of The Stages of Economic Growth and Mohammad Reza Pahlaviʹs development programs. The goal of this paper is to find an answer to the question that according to Rostowʹs emphasis on passing the 5-stage economic development model to reach development and Pahlaviʹs adaptation of this theory in its development plans, why these programs failed? The hypothesis: The theory of Walt Rostow and Mohammad Reza Pahlaviʹs development plans suffer from methodological determinism and being too much economic oriented. It means that while concentrating only on economic developments, this theory and the second Pahlaviʹs plans do not consider cultural, geographic, social, and…contexts and situations.