تصويربرداري با MRI تا چه حد مي‌تواند پاسخ به درمان كمورادياسيون نئوادجونت را در تومورهاي موضعي پيشرفته ركتوم پيش‌گويي كند؟

How accurate is MRI to predict response to neoadjuvant chemoradiation in locally advanced rectal cancer?

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان تطابق یافته‌های حاصل از MRI پس از كمورادیاسیون در كانسر موضعی پیشرفته ركتوم با یافته‌های حاصل از بررسی بافت‌شناسی نمونه جراحی است. روش بررسی: در این بررسی آینده‌نگر ۶۳ بیمار مبتلا به كانسر موضعی پیشرفته ركتوم كه از مهر 1390 تا مهر 1392به انستیتو كانسر بیمارستان امام‌خمینی (ره) ارجاع شده بودند، پس از دریافت رضایت‌نامه كتبی تحت كمورادیاسیون نئواجونت قرار گرفتند. پیش از درمان كمورادیاسیون مرحله‌بندی (Staging) تومور (T) و لنف‌نود (N) توسط یك رادیولوژیست مجرب بر اساس تصاویر MRI انجام شد و پس از كمورادیاسیون به بیماران توصیه شد بار دیگر MRI را انجام دهند. سپس بیماران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. یافته‌های MRI پس از كمورادیاسیون با یافته‌های حاصل از بررسی آسیب‌شناسی پس از جراحی توسط رادیولوژیست مورد مقایسه قرار گرفت. كاهش مرحله سرطان به شكل حداقل یك مرحله كاهش در T یا N در پاتولوژی پس از عمل نسبت به MRI پیش از عمل به شرط عدم پیشرفت تومور تعریف شد. یافته‌ها: در این بررسی ۳۲ نفر از بیماران دچار كاهش مرحله تومور و ۳۶ نفر دچار كاهش مرحله لنف‌نود شدند. نتیجه‌گیری: با مقایسه تصاویر MRI پس از كمورادیاسیون و گزارش پاتولوژی پس از جراحی دقت MRI در مرحله‌بندی تومور ركتوم پس از انجام كمورادیاسیون 5/55% بوده است. از مورفولوژی لنف‌نود برای تشخیص درگیری آن استفاده شده و دقت MRI در تشخیص آن 8/42% بوده است. دقت MRI در هر دو مورد تا حدودی كمتر از مطالعات پیشین ‌بود.

Background: This study investigated compatibility between post chemoradiation magnetic resonance images and histologic findings after operation and chemoradiation in patients with locally advanced rectal cancer. Methods: In this prospective study, 63 patients referred to Cancer Institute of Emam Khomeini Hospital, Tehran, Iran, from October 2011 to October 2013 with locally advanced rectal cancer receiving neoadjuvant chemoradiation (50.4 Gy external beam radiation with concomitant capecitabine 825 mg/m2 PO twice a day with or without 60 mg/m2 oxaliplatin weekly). Patients had an MRI before chemoradiation and MRI assessment were used to identify Tumor (T) and lymph node (N) staging by an experienced radiologist. Patients were recommended to repeat MRI after surgery but it was not obligatory. Findings of post chemoradiation MRI and histopathologic reports were compared. Downstaging was defined as at least one stage decrease in T or N in histopathologic report comparing to their first MRI, on condition of no sign of disease progression. Results: 32 patients (50.79%) had T downstaging and 36 of them (57.14%) showed N downstaging: none had disease progression. In this study MRI had an accuracy of 55.5% for rectal tumor (T) restaging after chemoradiation comparing to pathology. MRI sensitivity for T restaging was 33.3% to 83.3%.  There was a higher possibility to have errors in restaging of T1-2 stages. Specificity of MRI for T restaging was higher than its sensitivity, 66.6%. In this study lymph node involvement (N) was determined according to morphology and size. MRI has an accuracy of 42.8% for detecting lymph node involvement. Its sensitivity and specificity for N restaging were 50% and 66.6% respectively. All patients had MRI before chemoradiation, although 21 of them repeated MRI after chemoradiation since it was not mandatory. 19 of these 21 patients underwent surgery. Conclusion: Although MRI is a suitable imaging for staging locally advanced rectal cancer its use for restaging after chemoradiation is under question. According to this study, MRI accuracy rates for both T and N restaging were below the rates of previous studies.