تعيين ظرفيت برد گردشگري طبيعت در مناطق كوهستاني ايران نمونه موردي: سيب چال، خاس خاني و آغوزي

Determining the Potentials of Nature Tourism in Mountainous Regions of Iran, Case Study: Sib Chal, Khas Khany, and Aghuzi

روند رو به رشد تقاضا و پذيرش طبيعت‌گردان و گردشگران در مناطق حساس و شكننده كوهستاني ايران طي سال‌هاي اخير و عدم وجود برنامه‌ريزي مدون و جامع براي گردشگري اين مناطق لزوم توجه خاص به اين مناطق را تشديد كرده است. لذا در اين مقاله، در راستاي رويكرد توسعه پايدار گردشگري (طبيعت‌گردي) در مناطق كوهستاني ايران با استناد به روش ظرفيت برد گردشگري، آستانه ظرفيت پذيرش مناطق گردشگري كوهستاني سيب چال، خاس خاني و آغوزي واقع در منطقه ديلمان استان گيلان در بهار 1392 – مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور به برآورد ظرفيت برد منطقه از طريق مدل ظرفيت برد (تحمل) توريسم TCC در سه سطح فيزيكي، واقعي و موثر در منطقه پرداخته شد و ظرفيت برد‌هاي فيزيكي، واقعي و موثر به ترتيب 40515، 24286 و 1215 نفر در روز برآورد گرديد.

The growing demand trend and attracting nature tourists to sensitive and fragile mountainous areas of Iran in recent years as well as the lack of comprehensive planning for tourism in these areas have intensified the need for special attention to the areas. In this article, besides the sustainable tourism approach in mountainous areas of Iran, the potential of nature tourism in the areas of Sib Chal, Khas Khani, and Aghuzi which are located in Deylaman in Gilan province have been studied at three levels of physical, real, and effective in TCC. Using the threshold model of tourism, the researchers concluded that the potentials of nature tourism for physical, real and effective ones were 40515, 24286, and 1215 daily respectively.