نيم‌نگاهي به مناسبات بينامتني شعر قدمعلي سرامي با حوزه معرفتي عرفان

A Glimpse at the Inter-textual Relationship between Dr. Ghadamali Saramiʹʹs Poetry and Cognitive Field of Mysticism

هدف مقاله حاضر آن است كه با تامل بر نظريه بينامتنيت، نشان دهد كه يك اثر خودبسنده و به تنهايي، حاكم بر كل خويش نبوده بلكه حاصل جذب و دگرگوني ديگر متن‌هاست. اين مقاله با تامل بر اشعار دكتر قدمعلي سرامي نشان مي‌دهد كه سرامي شاعري است كه نه تنها منش بينامتني آثار خود را پنهان نمي‌كند بلكه آن را، آشكارا به نمايش مي‌گذارد. در اين مقاله، نشان مي‌دهيم كه چگونه شعر سرامي مناسبات بينامتني مستحكمي با قلمرو عرفان دارد و از اين منظر اشعار اين شاعر مي‌تواند به عنوان بافته‌اي از آواها مورد بررسي قرار گيرد كه در آن مقولاتي از جنس عرفان به تصوير كشيده شده است. در پايان به اين نتيجه مي‌رسد كه با شناخت چهارچوب ارجاع شعر عرفاني سرامي مي‌توان شعرهاي عرفاني او را راحت‌تر گشود و افق معنايي آن‌ها را به درستي ترسيم كرد.

Abstract: The purpose of this paper is that, using the intertextuality theory one can show that a work itself is the result of attracting other texts. This paper contemplating on the Ghadamali Sarrami’s lyrics shows that he is a poet who doesn’t hide intertextual nature in his works. Sarramiʹs works have strong intertextual relations with mysticism. Finally, this paper concludes that, the easier it will be realized Sarrami’s poetry semantic horizons by knowing the frame of reference of mystical. Keywords: Intertextuality, Mysticism, Love, Pantheism, Ascension, reconciliationof opposites.