بررسي و تحليل علل و عوامل شكل گيري سبك بازگشت

Investigating and Criticizing the Causes and Reasons of Literary Recession

ادبيات دوره افشاريه و زنديه در تاريخ ادب فارسي حدود نيم قرن را در برميگيرد ) 4411 ه . تا 4011 ه . (. شروع اين دوره مقارن با سقوط دولت صفويه و به تبع آن ضعف و تزلزل در سبك هندي و در نهايت برچيده شدن اين شيوه سخنوري در ايران است. در اين دوره به سبب شرايط خاص سياسي اجتماعي و نيز مسايل مرتبط با آن تحول عميق در ادبيات بمعناي نوآوري و تجدد بوجود نيامد. بلكه همه تلاشها مصروف و منتهي به بازگشت ادبي شد. بنابراين در آغاز اين پرسش مطرح ميشود كه چرا ادبيات دوره افشاريه و زنديه به بازگشت روي آورد؟ در پاسخ به پرسش مذكور، سير تحول تدريجي ادبيات دوره افشاريه و زنديه با تاكيد بر محوريت شعر دوره مذكور و با در نظرگرفتن عوامل تاثيرگذار در آن بررسي و ارزيابي شد تا اينكه آثار و نشانههاي عوامل مختلف در شكلگيري و گرايش شعر اين دوره بسوي بازگشت بصورت جداگانه مشخص و روشن گرديد. نگارنده از اين دوره با عنوان"جنبش ادبي" اما ضعيف و بدون پشتوانه ياد ميكند انديشه و ذهنيت اين تحول و حركت در عصر افشاريه شكل گرفت و در روزگار زنديه به انجمن ادبي تبديل شد. انجمن ادبي اصفهان در دوره اول بازگشت از جنبوجوش شاعران براي جانبخشي دوباره به ادبيات حكايت دارد.

The literature of the Afsharieh and the Zand Dynasties has prolonged for half a century in the history of the Persian literature. The beginning of this era coincided with the fall of the Safavids Dynasty which led to the decrease in the fashionable Hindi Style in the Persian literature and finally disappearing of this style of rhetoric in Iran. There were observed no innovation or literary evolution in this era due to certain social and political condition of the society at that time. Rather attempts were made to restore the previous classic literature of the country. This research is intended to reveal the causes and reasons for this recession in a historical perspective.