روش فلسفي ابن سينا روش فلسفي ابن سينا در تفسير حروف مقطعه قرآن در تفسير حروف مقطعه قرآن

همواره تفسير و فهم معاني حروف مقطعه قرآن از مهم ترين مسايل تفسيري به شمار رفته است. ابن سينا به عنوان يك فيلسوف مسلمان در تفسير آيات از روش فلسفي و مباني حكمت خود كه بيش‏تر جنبه نوافلاطوني دارد، بهره مي‏گيرد. او در رساله النيروزيه كه به تفسير حروف مقطعه اختصاص دارد، ابتدا به بيان مباني حكمت خود مانند نظريه صدور و پيدايش نظريه صدور و پيدايش موجودات از واجب الوجود، مي پردازد و سپس سعي مي كند تا با استفاده از نظريه حروف ابجد، حروف مقطعه قرآني را بر اين مباني تطبيق و تفسير كند. از نظر وي هر يك از حروف مقطعه كه معادل حروف ابجد در نظر گرفته مي شوند، به صورت فردي يا در حال تركيب با حروف ديگر، بر اساس قوانين خاصي كه ابن ‏سينا ارايه مي دهد، با موجودات خاصي متناظر خواهند بود.

The exegesis of the Muqatta’at has always been considered as one of the most important issues in the exegesis of Quran. Avicenna as a Muslim philosopher uses his philosophical method and fundamentals – which has a neo-Platonic aspect - to interpret these verses. In his treatise al-Niruziyah, Avicenna gives an exegesis of Muqatta’at based on his own philosophical fundamentals like the theory of emanation from God and then tries to interpret the Muqatta’at on the basis of the theory of the Abjad letters. According to him, every letter of Muqatta’at – which is considered as an Abjad letter –wether individually or in combination with other letters equals a number according to special rules which Avicenna offers, corresponds to certain existents.