آنتروپومتري تركيبي و فوتوآناليز بيني كانديدهاي رينوپلاستي بيمارستان 15 خرداد تهران، 93-1391

Combined anthropometry and photoanalysis of nose in rhinoplasty patients at 15 Khordad Hospital in Tehran

چكيده سابقه و هدف: استفاده از روش‌هاي سيستماتيك آنتروپومتري جهت تعيين ابعاد و زواياي نسج نرم و استخواني بيني قبل از رينوپلاستي، يك روش مرسوم محسوب مي‌گردد. مدنظر قرار دادن پارامترهاي به‌دست آمده از معاينه‌ي بيني و آناليز فوتوگرافي در بيماران جهت برنامه‌ريزي شيوه‌ي عمل جراحي، حايز اهميت مي‌باشد. از آن‌جايي كه برخي منابع، بيني ايراني را مشابه بيني خاورميانه مي‌دانند، اما با توجه به تنوع قوميت‌ها در ايران، تفاوت‌هايي نيز وجود دارد. شناخت اين تفاوت‌ها، جراحان پلاستيك را قادر خواهد ساخت كه توانمندي‌هاي خود را در جهت اصلاح دفورميتي‌هاي بيني مختص بيماران ايراني، افزايش دهند. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، در يك فاصله‌ي زماني 2 ساله، 260 بيمار بر اساس معيارهاي ورودي و خروجي، در يكي از مراكز فوق تخصصي مهم ايران در شهر تهران، كانديد رينوپلاستي اوليه گرديدند. اطلاعات به‌دست آمده از آنتروپومتريك مستقيم و فوتوگرامتري و آناليز عكس پس از جمع‌آوري، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: بيشتر بيماران، زن (8/73%) و با متوسط سن 6/28 سال بودند. در بين پارامترهاي خطي مواردي مثل طول، عرض، ارتفاع، عمق، پهناي قاعده‌ي استخواني بيني، ضخامت آلار و پروجكشن بيني در ميان زنان كمتر از مردان بود كه از نظر آماري، قابل اهميت بوده است. ميانگين زاويه‌ي نازو فرونتال در ميان زنان ? 3/142 و در مردان ? 1/145 بود. پروجكشن بالاي تيپ در 5/37% از زنان و 4/55% از مردان وجود داشت. در 72% زنان و 5/86% مردان، وجود قوز پشتي در حد mm 4-2 بود. نتيجه‌گيري: ويژگي‌هاي مختص به بيني مربوط به خاورميانه در اغلب موارد در بيماران ايراني با شدت كمتر يافت مي‌شود. طول بيني بلند، نوك بيني پهن و نازيبا، انحراف تيغه‌ي مياني بيني، قوز متوسط پشت بيني و ساختار استخواني پهن، از جمله ايرادات شايع بيني بيماران مورد مطالعه بوده است. پروجكشن و چرخش نوك بيني و عمق راديكس و زواياي نازولبيال و كلوملو لوبولار، از جمله تفاوت‌هاي آن با بيني خاورميانه است. اين مطالعه جهت ارايه يك الگوي بيني قابل قبول در بيماران ايراني كافي نمي‌باشد. اما از اين نظر كه مي‌تواند جراحان را در طرح ريزي يك درمان مناسب كمك كند، اهميت فراوان دارد.

Abstract: Background and Aim: Systematic anthropometric methods are commonly used for measuring the soft tissue of the external nose before surgery. Surgical planning should be carried out according to data obtained from this method and also photoanalysis. Referring to some textbooks Persian nose is similar to Middle Eastern nose. However, there are some differences in a variety of ethnicities of Iranian population. Recognition of these differences is pointed by qualified Iranian plastic surgeon to improve these specific deformities. Materials and Methods: Study group consisted of 260 patients who were scheduled for rhinoplasty between 2012-2014 in one of the referral hospital for plastic surgery in Iran. The data from direct anthropometry and photogrammetry and photography were also analyzed. Results: The majority of patients were women (73.8%) with average age of 28.6 years. Linear parameters such as length, width, depth, height of nose and also bony base width, alar thickness, tip projection were less in women than men and statistically were significant. The mean of nasofrontal angle in women 142.3? and in men was 145.1?. We found that 37.5% of women and 55.4% of men had over projection tip. Moderate dorsal hump (2-4 mm) was found in 72% of women and 86.5% of men. Conclusion: Although we found out that almost the external nose feature of Middle Eastern nose in Persian patients have some differences that persists. The most common prevalent features of our study were poorly defined tip, deviated nose, moderate dorsal hump, normal radix, wide bony structure and long nose. Tip projection and rotation, radix depth, nasolabial and colomellolubolar angles were the differences with Middle Eastern nose. This study although cannot presented a unique pattern of Persian nose but it could help Iranian plastic surgeons in surgical planning.