سكوت عقلي

Rational Silence

از بحث‌هاي فلسفي مورد اهتمام در فلسفه اسلامي و فلسفه غرب مشخص كردن مرزهاي شناخت عقل انساني از واقع است. به تبع مرزهاي وجودي عقل در شناخت، مرزهاي سخن و گفتار عقل در مقام اخبار از واقع به ميان مي‌آيد. در مقاله حاضر كوشش شده است تا مرزهاي شناختاري و گفتاري عقل با ملاك‌هايي بيان شود كه با توجه به آن‌ها سكوت‌هاي ممكن و سكوت‌هاي ضروري عقل در مقام اخبار از واقع مشخص شود. در عين حال، متعلق سكوت ضروري عقل به وجهي در دسترس گفتار عقلي قرار مي‌گيرد. اينكه چگونه اين گفتار و آن سكوت با هم بدون تناقض جمع مي‌شود، به ساختار عقل از يك طرف و خصوصيت آن متعلق از طرف ديگر باز مي‌گردد.

One of the most interesting topics in Islamic and Western Philosophy is to determine the boundaries and limits of reason in knowing the real world. Following the existential limits of reason in knowing the reality, we come to its limits in announcing and asserting the facts. In this article, by appealing to the authorized criterions, I try to show both the cognitive and the assertive limits of reason and, thus, to determine the realm of necessary silence of reason about the objects of the world. However, the realm and object of necessary silence of reason is attainable to rational speech in a specific way. The structure of the reason and the special character of the objects allow that rational speech and rational silence come together without causing contradiction.