بررسي و تحليل شيوه‌هاي تفكر در فلسفه ويكو و نقدهاي وي بر دكارت از اين منظر

A Study of the Thinking Methods in Vicoʹʹs Philosophy

از نظر ويكو روش تفكر دكارتي مبتني بر تجزيه و تحليل مفاهيم و غايت آن نيز رسيدن به يقين است كه اين يقين نيز تنها در پرتو وضوح و تمايز حاصل مي‌شود. از آنجا كه از نظر دكارت در مطالعه تاريخ و فرهنگ نمي‌توان به چنين وضوح و تمايزي دست يافت، اين دسته از علوم در روش وي جايگاهي ندارند. ويكو بر اين باور است كه عقل دكارتي عقلي است كه دچار گسست از تاريخ، جامعه و گذشته خود شده است. وي اشكال عمده روش تفكر دكارتي را ناديده گرفتن نقش و جايگاه قوه خيال در فرآيند بسط تاريخي عقل مي‌داند. ويكو با نظر به روش انديشه قدما نوعي از تفكر و تعقل را با عنوان حكمت شاعرانه معرفي مي‌كند. در اين روش عقل با كمك قوه خيال به جاي تجزيه، تحليل و نقد مسايل به يافتن و ايجاد ارتباط بين مسايل مختلف مبادرت ورزيده و از اين طريق، راه‌هاي جديدي را مي‌گشايد. تفكر شاعرانه انسان را جداي از طبيعت، تاريخ و جامعه در نظر نگرفته، بلكه در جستجوي وحدت و يگانگي است.

In Vicoʹs viewpoint, Cartesian thinking method is based on segregation and analysis of concepts, and the ultimate aim of this method is gaining certainty. The certainty is merely achievable in the frame of clearance and distinctness. For Descartes, it is impossible to achieve clearance and distinctness in historical and cultural studies, thus there is no place for such branches of knowledge in his method. According to Vico, Cartesian reason is devoided from its past, history and society. In his view, the crucial fault of Cartesian reason is its neglect of the role of faculty of imagination in the process of historical development of reason. Vico introduces a kind of thinking method among the ancients, which he calls poetic wisdom. In this method, reason with the aid of imagination, instead of segregation, analysis and criticism, attempts to find and make relation between different issues and domains that finally leads to new horizons. Poetic wisdom does not make human devoided from nature, history and society, rather it seeks synthesis and unity.