تعقيب زدايي كيفري؛ بازتابي نوين از الغاگرايي كيفري

Deferred Prosecution; A new Reflection of Abolitionism

الغاگرايان درباره ظرفيت و توانايي حقوق كيفري براي كنترل جرم ترديد دارند و معتقدند تا زماني كه راه هاي آسان تر و انساني تر براي كنترل جرم وجود دارد، نبايد در وهله نخست از حربه مجازات استفاده نمود. آموزه الغاگرايي مدعي است كه نظام رسمي كيفري، علاوه بر اينكه در پيشگيري از تكرار جرم تاثيري ندارد، جرم زا نيز مي باشد و با وارد آوردن انگ مجرمانه به فرد، موجبات بزهكاري مجدد وي را فراهم مي آورد. به همين خاطر خواهان عدم دخالت حقوق كيفري و يا در نهايت دخالت محدود و ضروري آن در فرايند رسيدگي است. يافته هاي الغاگرايي تاكنون در سياست جنايي كشورها در اشكال جرم زدايي، كيفرزدايي و قضازدايي تبلور يافته است. تعقيب زدايي كيفري نيز مفهومي جديد و در راستاي همين سياست عدم مداخله حقوق كيفري است كه در پي شكست تعقيب كيفري سنتي كه رويكردي سركوبگر در پيگرد مجرمين دارد، ارايه شده است. از جمله پيامدهاي مهم تعقيب زدايي مي توان ترافعي شدن امر تعقيب، قضاوتي شدن دادسرا، گزينشي شدن پيگرد متهمين، سرعت بخشي به فرايند كيفري، كاهش جمعيت كيفري و رعايت كرامت انساني را نام برد. در اين مقاله بعد از بيان مفهوم و مباني تعقيب زدايي كيفري، جلوه هاي آن در سياست جنايي تقنيني ايران مورد بررسي قرار خواهد گرفت