سنجش توزيع فضايي شاخص‌هاي توسعه در مناطق روستايي با استفاده از تكنيكPreston (مطالعه موردي: شهرستان‌هاي استان اصفهان)

The analyze Spatial Distribution Indicators of Development in Rural Areas, with Use Preston Model, Cease Study: Esfahan Province Township

ايجاد توازن و هماهنگي در بين مناطق مختلف جغرافيايي از نظر برخورداري از امكانات و خدمات، از مصاديق بارز توسعه‌يافتگي به شمار مي‌رود. براي ايجاد اين توازن و تعادل و به منظور شكل دادن فضاهاي مناسب و همگون، بحث برنامه‌ريزي منطقه‌اي مطرح شده كه اولين گام در برنامه‌ريزي منطقه‌اي، شناخت نابرابري‌هاي اقتصادي - اجتماعي و فرهنگي نواحي مختلف مي‌باشد. هدف از انجام اين تحقيق، شناسايي ابعاد توسعه در شهرستان‌هاي استان اصفهان مي‌باشد. روش تحقيق تركيبي از روش‌هاي توصيفي، تحليلي است. 44 شاخص مورد بررسي در اين مطالعه در 5 بخش زيربنايي، بهداشتي، ارتباطي، خدماتي و آموزشي قرار گرفته‌اندكه از نتايج سرشماري نفوس و مسكن 1385 استخراج گرديدند. تكنيك آماري Preston از روش‌هاي اصلي به كار برده شده در اين تحقيق مي‌باشد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه شكاف و نابرابري بين شهرستان‌ها در شاخص‌هاي 44 گانه بسيار عميق است و نسبت آن تا 28 برابر مي‌رسد. همچنين بيشترين بهره‌مندي شهرستان‌ها از شاخص‌هاي بررسي شده، مربوط به شهرستان اصفهان با ضريب 13/901 براي شاخص مركزيت و محروم‌ترين شهرستان، خميني شهر با ضريب 33/31 براي شاخص مركزيت است.

Making balance among different geographical zones in regard to facilities and services is one the indicators of development. For making this balance and forming homogeneous spaces, the subject of local planning has attracted lots of attention. The first step in local planning is study of lack of equilibrium in economical – social aspects in different zones. The aim of this study is to determining development aspects in different cities of Esfahan’s provinces. The research approach is a mixture of descriptive and analysis approaches. 44 indicators in 5 sections of fundamental, health, communication and education, has been studied in this paper which are extracted from statistical results of 1385. The Preston statistical method is one the main methods on this study. The results of this research show that gap among cities in 44 indicators is very deep and the ratio is about 28. The results also show that Esfahan has the most of benefits (the coefficient of 901.13 for central indicator) and the Khomeini Shahr by the coefficient of 31.33 for central indicator is the poorest city.