بررسي شيوع رتينوپاتي ديابتي در بيماران ديابتي نوع 2 مراجعه كننده به مركز ديابت شهر همدان و تعيين ارتباط آن با ميكروآلبومينوري

The Prevalence of Diabetic Retinopathy and Its Relationship with Microalbuminuria in Type2 Diabetic Patients at Diabetes Center of Hamadan City

مقدمه و هدف: ديابت قندي يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن در كشورهاي توسعه يافته غربي و كشورهاي در حال توسعه مي باشد كه شيوع آن در سراسر دنيا رو به افزايش است. يكي از عوارض عروقي ديابت رتينوپاتي است. با توجه به اهميت رتينوپاتي و عوارض ناشي از آن در مبتلايان به ديابت نوع 2 هدف از اين مطالعه بررسي شيوع رتينوپاتي در بيماران ديابتي و تعيين رابطه بين ميزان ميكروآلبومينوري با شدت رتينوپاني دربيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مركز ديابت شهرستان همدان مي باشد. روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي تحليلي انجام شد، بدين صورت كه تعداد 284 پرونده فعال مربوط به بيماران مراجعه كننده به مركز ديابت شهر همدان كه معاينات چشم پزشكي آنها در داخل پرونده درج شده و آزمايشات آنها در يك واحد آزمايشگاهي معتبر و ثابت سنجيده شده، وارد مطالعه شد و سپس اطلاعات حاصل از ميانگين آزمايشات طي يكسال گذشته و معاينات انجام شده در چك ليست وارد شده و شيوع رتينوپاتي و نيز ارتباط بين ميكروآلبومينوري با شدت رتينوپاتي از لحاظ آماري مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: در اين مطالعه 284 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 مورد بررسي قرار گرفتند، كه از اين تعداد 154 نفر (22/54 درصد) مبتلا به رتينوپاتي بودند.از مجموع 154 نفري كه رتينوپاتي داشتند، 36/36 % NPDR خفيف، 92/27 % NPDR متوسط، 79/7 % NPDR شديد و 92/27 درصد PDR داشتند. 04/32 % از كل بيماران مبتلا به ميكروآلبومينوري بودند، كه از اين تعداد 21/80 % در معاينات چشم پزشكي مبتلا به رتينوپاتي بوده و بين رتينوپاتي و شدت ميكروآلبومينوري ارتباط معنادار آماري وجود داشت. نتيجه نهايي: شيوع رتينوپاتي در مطالعه ي حاضر حدود 54 درصد است، كه نسبت به ساير مطالعات مشابه شيوع نسبتا بالاتري دارد.همچنين با توجه به ارتباط معنادار قوي بين وجود ميكروآلبومينوري با طول مدت ديابت و وجود رتينوپاتي، بررسي دقيق تر بيماران ديابتي از نظر ميكروآلبومينوري در معاينات دوره اي چشم پزشكي توصيه مي شود.

Introduction & Objective: Diabetes mellitus is one of the most common chronic diseases in western developed countries and developing countries, whose prevalence is increasing worldwide. One of the vascular complications of diabetes is diabetic retinopathy. Given the prevalence of diabetic retinopathy and its complications in patients with type 2 diabetes, the aim of this study was to investigate the prevalence of retinopathy in diabetic patients and to determine the relationship between microalbuminuria and retinopathy in patients with type 2 diabetes in Hamadan. Materials & Methods: This study was a cross-sectional study in which 284 medical records of patients referred to the Diabetes Center of Hamadan were studied whose eye examinations were recorded and their laboratory tests have been measured at a laboratory center. Then, the data obtained from the average of experiments during the last year and examinations carried out were entered in the check list and the statistical results of the data were analyzed and the relationship between microalbuminuria and retinopathy was evaluated. Results: In our study, 284 patients were studied. 154 (54.22%) of the patients in our study had retinopathy. In persons who had retinopathy, 36.36% of patients were with mild NPDR, 27.92% with moderate NPDR, 7.79% with severe NPDR and 27.92% had PDR. In our study, 32.04% of patients had microalbuminuria, and of these, 80.21% also had retinopathy. There was a significant relationship between retinopathy and microalbuminuria. Conclusions: The results of this study showed that the prevalence of retinopathy in our study is about 54 percent, which is relatively a higher prevalence than that in other similar studies. Also, due to the strong correlation between the presence of microalbuminuria and retinopathy and also duration of diabetes, a closer look at diabetic patients for microalbuminuria in peri-odic eye examinations is recommended. (Sci J Hamadan Univ Med Sci 2015; 22 (4):286-292)