بررسي تغييرات سطح نسبي آب دريا بر اساس تحولات رخساره‌اي پرمين پاياني، مثالي از عضو دالان بالايي در ميدان گازي پارس جنوبي

Investigation of the Late Permian Sea-Level Fluctuations based on the Facies Evolutions; An Example from the Upper Dalan Member in the South Pars Gas Field

در اين مطالعه رخساره‌هاي ميكروسكوپي و مجموعه‌‌هاي آنها بر‌اساس مطالعات دقيق سنگ‌نگاري در ستبراي حدود‌540 متري توالي‌هاي مخزني پرمين پاياني است و 15 رخساره شناسايي شده‌اند كه در چهار‌‌گروه‌ رخساره‌اي پري‌تايدال، لاگون، شول و دور از شول قرار مي‌گيرند. به‌واسطه فراواني چشمگير رخساره‌هاي شول در دالان بالايي سعي شد تا اين رخساره‌ها تحت تقسيم‌بندي و مطالعه دقيق‌تري قرار گيرند. به‌منظور بررسي تغييرات سطح نسبي آب دريا، طي نهشته‌شدن توالي دالان بالايي، ستون‌هاي رخساره‌‌‌اي رسم شده‌اند و تغييرات رخساره‌ها و مجموعه‌هاي آنها در توالي قايم مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. آناليز فراواني رخساره‌ها نشان مي‌دهد كه در نيمه پاييني(واحد مخزني‌‌K4 ) و نيمه بالايي(واحد مخزني‌K3) توالي دالان بالايي، افت قابل‌ملاحظه‌اي در سطح نسبي آب دريا طي دوره پرمين پاياني رخ داده است. به‌طوري كه تغيير از‌ شرايط چيرگي شول‌هاي‌ گسترده اُاُييدي- بايوكلستي به توالي‌هاي متناوب شول- لاگون- پري‌تايدال و عوارضي مانند نهشته‌شدن‌ انيدريت و دولوميتي‌شدن شديد ديده مي‌‌شود كه مي‌تواند بيانگر تغيير اقليم نيز باشد. پس از شناسايي رخساره‌ها در توالي دالان بالايي از آنها به‌عنوان نشانگرهايي در بررسي تغييرات سطح نسبي آب دريا طي نهشته‌شدن اين توالي‌ها در ميدان پارس ‌جنوبي استفاده شده است. بر اين اساس توالي دالان بالايي آثار و عوارض مربوط به دو و نيم سيكل رده سوم و 12 سيكل رده چهارم از تغييرات سطح نسبي آب درياها را در خود ثبت نموده است.

This study is focused on the microfacies and facies associations in the 540 meter-thick interval of the Late Permian Upper Dalan reservoirs in the South Pars Gas Field using the petrographic studies, image analysis techniques and quantitative analysis of the constituting components. The petrographic studies led to the recognition of 15 microfacies that formed in four facies associations: peritidal, lagoon, shoal and off shoal. Due to the high frequency of the shoal facies in the Upper Dalan, those have been investigated in details. The relative sea-level changes during deposition of the Upper Dalan member were examined using the vertical microfacies and facies association’s variations. The main focus of this study is to investigate the microfacies variations and depositional environment evolutions in the Upper Dalan member in response to the relative sea-level changes. The frequency analysis of the facies revealed that during the Late Permian, a major fall has been occurred in relative sea-level recorded in the lower (K4 unit) and upper (K3 unit) parts of the Upper Dalan member. In these intervals, the facies change from ooid-bioclastic shoals to the alternative layers of shoal-lagoon-peritidal facies. As well, anhydrite precipitation and dolomitization are prominent diagenetic features, which are indications of climate change. The facies variations were used to reconstruct the relative sea-level changes during deposition of the Upper Dalan member in the South Pars Gas Field. As a result, two and a half third-order and 12 fourth-order cycles have been distinguished.