غربال ارقام و لاين هاي اميدبخش گلرنگ به پوسيدگي فيتوفتورايي ريشه و طوقه

Screening of Promising Lines and Cultivars of Safflower to Phytophthora Root and Crown Rot

پوسيدگي فيتوفتورايي ريشه و طوقه گلرنگ از مهم ترين بيماري هاي خاكزاد اين محصول در ايران محسوب مي گردد. نمونه برداري و جداسازي عامل بيماري از مزارع گلرنگ كرج، قزوين و اصفهان انجام و اووميست Phytophthora drechsleri به عنوان عامل بيماري زاي اصلي تعيين گرديد. بيست ژنوتيپ مختلف گلرنگ با سه روش و در مرحله گياهچه‌اي و بلوغ، با اين بيمارگر آلوده شدند. برگ هاي لپه‌اي و محور زيرلپه در گياهچه‌هاي 10 روزه با قطعه كوچكي از پرگنه هاي جوان بيمارگر آلوده شدند. برگ هاي بريده تازه تهيه شده از بوته هاي بالغ نيز با همان زادمايه آلوده شدند. نتايج حاصل از مايه زني با روش محور زير لپه و برگ هاي لپه اي نشان دادند كه به ترتيب ارقام و لاين هاي گل سفيد اصفهان و KW10 در روش اول و ژنوتيپ محلي عجب شير در روش دوم، داراي بالاترين سطوح مقاومت به اين بيماري بودند. نتايج برگ هاي جداشده حاكي از آن بود كه ژنوتيپ هاي محلي عجب شير، KW6، گل سفيد اصفهان، ورامين 295 و زرقان 279 به ترتيب بيشترين سطوح تحمل به بيماري را دارند. بر اساس اين نتايج ژنوتيپ هاي محلي ايران داراي منابع خوبي از تحمل به بيماري ها مي باشند.

Phytophthora root and crown rot of safflower (Carthamus tinctorius) is regarded as one of the main soilborn diseases of this crop in Iran. Sampling and isolating of the causal agent was performed from farms in Ghazvin, Karaj and Isfahan. A frequently isolated oomycete called Phytophthora drechsleri was determined as the major pathogen of the disease. Twenty different genotypes of safflower were inoculated in mature and seedling stages using three different methods. Hypocotyls and cotyledons of 10-days seedlings were inoculated by putting a small disk of freshly prepared mycelial mat of pathogen. The results of two inoculation methods suggested that cultivars and lines including Gol sefid-e-Esfahan and KW10 in the hypocotyle method and local Ajabshir line in the second method of cotyledon inoculation had the highest level of tolerance to the pathogen. Results of detached leaf method indicated that the lines local Ajabshir, KW6, Golsefid Esfahan, Varamin295 and Zarghan279 have the highest level of tolerance to disease, respectively. The results suggest that local Iranian lines should have higher level of tolerance to the disease.