تعيين ميزان بازدارندگي قوانين نوين راهنمايي و رانندگي در مديريت تخلفات جاده اي

In Management of Traffic Violations

امروزه در سوانح ترافيكي بر اساس آمارهاي سازمان بهداشت جهاني در سال 2013 بيش از يك ميليون و دويست هزار نفر جان خود را از دست مي دهند و پيش بيني مي شود تا سال 2030 حوادث ترافيكي به عنوان پنجمين عامل مرگ ومير در اين رتبه بندي قرار گيرد. در ايران نيز بر اساس آخرين آمار سازمان پزشكي قانوني در پايان سال 1392 ، بالغ بر 17 هزار نفر در حوادث ترافيكي جان خود را از دست داده اند . هدف اصلي اين پژوهش ، بررسي ويژگي هاي شاخص قانون جديد رسيدگي به تخلفات رانندگي ( مصوب سال 1389 ) در مديريت تخلفات رانندگي به منظور كاهش تصادفات جاده اي و نهايتاً كاهش مرگ ومير ناشي از آن مي باشد، بديهي است اين تحقيق به لحاظ هدف و ماهيت آن كاربردي، به لحاظ روش هاي گردآوري داده ها، توصيفي و از نوع ارزيابي و از نظر زمان يك پژوهش مقطعي كه با استفاده از نوع آناليز محتوا با روش دلفي به منظور ارزيابي اثرقوانين و مقررات ترافيكي در پيشگيري از سوانح ترافيكي و همچنين تعيين خلا هاي قانوني انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه تصادفات و كشته هاي ناشي از آن در سال هاي 1377 تا 1392 تشكيل مي دهد كه به روش سرشماري كليه داده هاي به عنوان نمونه اين م طالعه مورد تجزيه وتحليل قرار گرفته اند. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه پس از اعمال قانون جديد ضمن كنترل نرخ افزايش تلفات جاده اي نسبت به عدد مطلق در سال هاي قبل از اعمال قانون، بر اساس دو شاخص جهاني، نسبت به هر ده هزار وسيله نقليه، همچنين نسبت به هر 100 هزار نفر كاهش قابل توجهي داشته است.