تمثيل روايي و انواع آن در ادب فارسي

Narrative Allegory and Its Different Types in Persian Literature

تمثيل يكي از مهم ترين انواع ادبي است كه جايگاه والايي را در ادبيات فارسي به خود اختصاص داده است. مثل، مثال و تمثيل در ادب فارسي به تبعيت از زبان عربي اغلب به جاي يكديگر به كار رفته اند و هر يك نامي جدا و خاص خود را ندارند از اين رو با پيچيدگي و گره خوردگي خاصي در ادب فارسي روبه رو هستند. تمثيل را در ادب فارسي از حيث ساختار مي توان در دو بخش تمثيل توصيفي (تمثيل كوتاه) كه از يك يا چند جمله فراتر نمي رود و شامل تشبيه تمثيلي، اسلوب معادله، ارسال المثل و استعاره تمثيليه است – كه در اين مقاله مورد بحث قرار نگرفته- و تمثيل روايي (تمثيل گسترده) كه بيشتر شكل داستاني دارد و در آن تمثيل در قالب داستان مطرح است، مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مقاله تلاش شده است با بررسي انواع تمثيل روايي، تفاوت و تشابه هاي موجود با ساير انواع آن مورد بررسي قرار گيرد.

Narrative allegory and its different types in Persian Literature Abstract Allegory is one of the most important literary type owning a prominent position in Persian Literature. Proverb, example and allegory are often interchangeably used in Persian Literature following Arabic language, and neither of them has its own separate and special name. So they face with a special complexity and entanglement. Regarding the structure, in Persian Literature, allegory can be divided into two parts: descriptive allegory (short parable) which contains only one or two sentences and includes simile metaphor, equation of techniques, proverbs, allegoric metaphor, which have not been discussed in this article, and narrative allegory (broad allegory) which looks much like a story and this case, allegory has been mentioned in the form of a story. This study aims to examine the existing differences and similarities by reviewing a variety of narrative allegory. Key words: narrative allegory, Fable, parable, allegory