شماره ركورد :
794434
عنوان مقاله :
تاثير فعاليت ورزشي طولاني مدت بر شاخص هاي آنتروپومتريك به عنوان عوامل خطر سرطان پستان در زنان يايسه: يك كارآزمايي كنترل شده تصادفي
عنوان فرعي :
Effect of Long-term Exercise training on some anthropometric Measurements as Breast Cancer Risk factors in Postmenopausal Women: a Randomized Controlled Trial
پديد آورندگان :
عبدالله پور، اعظم نويسنده گروه تربيت بدني، دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين، قزوين، ايران Abdollahpour, Azam , خسروي، نسيم نويسنده گروه پژوهشي كيفيت زندگي مبتلايان به سرطان، مركز تحقيقات سرطان پستان جهاد دانشگاهي، تهران، ايران Khosravi, Nasim , حقيقت، شهپر نويسنده , , اسكندري، زهره نويسنده گروه تربيت بدني ، دانشگاه غيرانتفاعي رجا ، قزوين، ايران Eskandari, Zohreh
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1394 شماره 30
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
9
از صفحه :
25
تا صفحه :
33
كليدواژه :
Aerobic Exercise , Anthropometric measures , Postmenopausal Women , زنان يايسه , breast cancer , سرطان پستان , شاخصهاي آنتروپومتريك , ورزش هوازي
چكيده فارسي :
چكيده مقدمه: چاقي يكي از عوامل خطر اصلي در ايجاد سرطان پستان در زنان يايسه محسوب مي شود. از طرفي فعاليت ورزشي هوازي مي تواند بدون تغيير در رژيم غذايي باعث كاهش شاخص‏هاي چربي شود. در مرور مطالعات مشاهده شد كه مطالعه طولاني مدتي در ايران در زنان يايسه انجام نشده است. بنابراين برآن شديم تا در مطالعه‏اي به اين موضوع بپردازيم كه آيا شش ماه فعاليت هوازي با تغييري در شاخص هاي آنتروپومتريك، به عنوان عوامل خطر سرطان پستان، همراه است. روش بررسي: اين مطالعه از نوع كارآزمايي كنترل شده تصادفي است. شركت كنندگان زنان يايسه 50 تا 74 ساله و بي-تحرك بودند. اين افراد پس از مصاحبه جهت سابقه پزشكي، آزمون قند خون ناشتا، فشار خون، و تست ورزشي به صورت تصادفي در گروه ورزش يا كنترل قرار گرفتند. مداخله ورزشي فعاليت هوازي بود كه سه روز در هفته، با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بيشينه و به مدت سه ماه انجام شد.شاخص هاي آنتروپومتريك (شامل درصد چربي بدن و شاخص توده بدني (BMI) و آمادگي هوازي (VO2max) در شروع و پس از شش ماه اندازه گيري شد. براي بررسي تفاوت ميانگين‏ها از آزمون تي مستقل استفاده شد. يافته ها: در شروع 41 نفر وارد طرح شدند كه از اين تعداد 27 نفر در پايان در طرح باقي مانده بودند. متوسط سن شركت‏كنندگان 8/5±5/54 و متوسط BMI آنها 2/3±9/27 بود. مشخصات پايه گروه كنترل و مداخله هيچ‏گونه تفاوت معناداري نداشتند. پس از شش ماه مداخله، مصرف اكسيژن بيشينه در گروه مداخله 1/17% افزايش و در گروه كنترل 6/4% كاهش داشت و اين تفاوت از نظر آماري معنادار بود .(pvalue=0.001)درصد چربي بدن در گروه مداخله 1/2% و در گروه كنترل 4/0% كاهش داشت(p value=0.08). همچنين پس از شش ماه، BMI در گروه مداخله 2/1% كاهش و در گروه كنترل 4/1% افزايش داشت و تفاوت آنها از نظر آماري معنادار بود (p value=0.004). نتيجه گيري: فعاليت هوازي طولاني مدت با شدت متوسط در زنان يايسه با بهبود در شاخص توده بدن، درصد چربي بدن و آمادگي قلبي تنفسي همراه بود. بنابراين فعاليت هوازي از طريق كاهش در شاخص‏هاي چربي بدن مي تواند خطر سرطان پستان را در زنان يايسه كاهش دهد.
چكيده لاتين :
Abstract Introduction: Obesity is a major risk factor in postmenopausal breast cancer risk. On the other hand, aerobic training without diet restriction can decrease the obesity indexes. We conducted a comprehensive search and found that there is not any log-term study in this area in Iran on postmenopausal women. So we aimed at investigating the effect of 6 months aerobic training on anthropometric measures in postmenopausal women. Methods: This study was a randomized clinical trial. The study Participants were 50 to 74 year-old, sedentary and postmenopausal women that randomly allocated to exercise or control group. Participants in intervention group engaged in aerobic exercise for 3 days per week for 6months, at 70-80% of maximum heart rate. A sub maximal exercise test and anthropometric measures (including body fat percentage, height, weight, and BMI) were performed at baseline and after 6-months. To assess the mean differences we used independent-sample T test. Results: We had 41 women (19 in control and 22 in exercise group) at baseline and 27 women at 6 months (14 in control group and 13 in exercise group). Average age of participants was 54.5±5.8 and average BMI of them was 27.9±3.2. Average adherence level of participant to exercise intervention was 66.4%. There were no significant differences between Intervention and control group at baseline characteristics. Maximal oxygen consumption increased 17.1% in intervention group and decreased 4.6% in control group from baseline to 6monthsand the difference between them was statistically significant (p value=0.001). Percent of body fat decreased 2.1% and 0.4% in intervention and control group respectively (p value=0.08). BMI decreased 1.2% in intervention group and increased 1.4% in control group and the difference was statistically significant (p value=0.004). Conclusion: long-term moderate aerobic training was associated with decreased body fat percentage and body mass index and improved cardio respiratory fitness. So, aerobic exercise training could reduce the breast cancer risk in postmenopausal women through decreased body fat indexes.
سال انتشار :
1394
عنوان نشريه :
بيماري هاي پستان ايران
عنوان نشريه :
بيماري هاي پستان ايران
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 30 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت