مقايسه دو مدل اندومتريوز در موش با استفاده از قطعات بافت و سلول‌هاي جداشده آندومتر انسان

A Comparison of Two Mouse Endometriosis Models using Endometrial Tissue Fragments and Endometrial Isolated Cells

هدف: اندومتريوز بيماري شايعي است كه طي آن غدد و استروماي آندومتر در بيرون از حفره رحمي به‌صورت نا به‏جا رشد مي‌كند. ايجاد مدل‌هاي حيواني براي ارزيابي اين بيماري كمك كننده خواهد بود. بنابراين در اين مطالعه سعي شد دو مدل حيواني اندومتريوز با استفاده از قطعات بافت و سلول‌هاي جدا شده آندومتر انسان ايجاد شود و با هم مقايسه شود. مواد و روش‌ها: ابتدا بافت آندومتر انسان در فاز تكثيري يا ترشحي از زنان بستري در بيمارستان امام خميني تهران كه تحت هيستروسكوپي به علل خوش خيم قرار گرفته بودند تهيه شد و پس از تاييد سالم بودن بافت، قسمتي از بافت آندومتر انسان به تكه‌هايي به ابعاد 2 ميلي‌متر مكعب بريده شد و بقيه بافت براي جداسازي سلول‌ها و كشت تا چهار مرحله استفاده شد. در مدل اول تكه‌هاي آندومتر به ابعاد 2 ميلي‌متر مكعب و در مدل دوم 6 10×2 سلول آندومتر حاصل از پاساژ چهارم به‌صورت زير جلدي به موش‌هاي تحت تيمار با اشعه گاما منتقل شد و به‌مدت 20 روز موش‌ها در شرايط كنترل شده و استريل نگهداري شدند. خون‌گيري از موش‌ها قبل و پس از پيوند براي تعيين سطح استروژن انجام گرفت و بافت اكتوپيك ايجاد شده در هر دو مدل جمع‌آوري شدند و براي ارزيابي ريخت‏شناسي با به‏كارگيري رنگ هماتوكسيلين و ايوزين و بررسي ترشحات غدد از واكنش اسيد پريوديك شيف استفاده شد همچنين تعداد مقاطع غدد در واحد سطح محاسبه و شمارش شد. نتايج: 20 روز پس از پيوند بافت غددي شبيه بافت آندومتر در زير جلد موش در هر دو مدل ديده شد و تعداد مقاطع غدد در واحد سطح ميلي‏متر مربع در مدل اول 18/17 ± 55/57 و در مدل دوم 98/77 ± 57/271 بود. وسعت غدد ايجاد شده در مدل دوم بيشتر از مدل اول بود (05/0?P) و ترشحات غدد با رنگ‌آميزي اسيد پريوديك شيف واكنش مثبت داشت. همچنين ميزان استروژن توليد شده در هر دو مدل نسبت به گروه كنترل سالم بيشتر و در مدل دوم نيز بيشتر از مدل اول بود (05/0?P). نتيجه‌گيري: در مجموع مدل اندومتريوز با به‏كار گيري سلول‌هاي آندومتر كشت شده، كارآيي بيشتري را از نظر ريخت‏شناسي، سطح غدد شكل گرفته و فعاليت استروژني بالا نشان داد و مي‌تواند در مطالعات اندومتريوزي از اين مدل استفاده شود.

Objective: Endometriosis is a common disease in which the endometrial stroma and glands grow abnormally outside the uterine cavity. The establishment of animal models can be effective for determining the etiology of endometriosis. In this study we compare two endometriosis models using endometrial fragments and isolated cultured endometrial cells. Methods: We obtained endometrial tissues that were in the proliferative or secretory phases from women who underwent hysteroscopies for benign reasons at Imam Khomeini Hospital (Tehran). Following confirmation of the tissueʹs normality, we cut the tissues into 2 mm cube pieces. The remainder of endometrial tissues were used for isolation and cultured to the fourth passage. In the first model of endometriosis, the endometrial tissue fragments and in the second model, 2×106 isolated endometrial cells were subcutaneously transplanted into gamma irradiated mice. The mice were kept under controlled, sterile conditions for 20 days. The mice sera were collected before and after transplantation for assessment of 17B estradiol. The ectopic tissues in both models were assessed for morphological staining using hematoxylin and eosin, as well as periodic acid Schiff (PAS) for gland secretion. The gland sections per mm2 were analyzed. Results: At 20 days after tissue transplantation, we observed endometrial-like glands in the subcutaneous tissue of both endometriosis models. The number of gland sections was 57.55 ± 17.18/mm2 for the first model and 271.57 ± 77.98/mm2 for the second model. This result was significantly higher in the second model when compared to the first model. Gland secretion was positive for PAS. The level of 17B estradiol was higher in both models compared to the control group. This level was significantly higher in the second model compared to the first (P?0.05). Conclusion: The endometriosis model that used cultured endometrial cells showed more efficiency in morphology, gland formation and level of17B estradiol.