نمونه هايي از تصويرپردازي هنري در شعر شاعران مشهور اندلس

Artistic Iconography in the poems of Andalus Poets

در نقد ادبي امروز دو اصطلاح تصوير و تصويرپردازي، حضور چشمگيري دارد. ركن اصلي زيبايي يك اثر ادبي، تصوير است و هر اندازه تصاوير پوياتر باشد، متن ادبي ارزشمندتر مي شود. شعر شعراي اندلس از نظر مقام ادبي، از جايگاه والايي برخوردار و سرشار از تصاوير ادبي زنده و متحرك است. آنان با استفاده از صور خيال، آنچنان تصاوير زنده و پويايي خلق كرده اند كه خوانندگان را شيفته خود مي گرداند. با بررسي اشعار شعراي اندلس به روش توصيفي- تحليلي، مشخص شد كه تصاوير تشبيهي، استعاري و مجازي با مشاركت دادن حواس مخاطب، زمينه انتقال عواطف و احساسات اين شعرا را فراهم آورده است. استفاده فراوان از رنگ ها و صداها و بهره گيري از طبيعت زنده و جاندار در تصاوير واقعي و مجازي از مهم ترين روش ها و ابزارهايي است كه شعراي اندلس براي خلق و توليد تصاوير متحرك، جذاب و پويا از آنها سود جسته اند.

Image is the most operative and commonly used term in the field of literary criticism which has been in use since along time ago and became much favorite and accepted during the new renaissance criticism in the literature of western world. Two terms of icon and Iconography, at present and in the field of literary criticism , are much commonly used. Icon or image considers as one of the main bases of the richness of literature records and as much as the icons are more dynamic the literature text considers more valuable. The poem of the Andelos poets due to embracing much live and dynamic icons takes a high position and prepares a much more touching context for the readers. The poets of Andelos by applying the various forms of imagination and unique literature techniques such as simile and metaphor and also harmonious colors with the context, have successfully been able to create live and dynamic icons catching entirely the attention of the readers.