بررسي آداب و آراي صوفيان در مورد زكات و سؤال

The Views of Islamic Mystics about Zakāt and Soual

آداب و رسوم متصوّفه كه متضمّن ابعاد و زوایای مختلف عقاید و اندیشه‌های آنها است، از تعالیم اسلامی مایه گرفته است، اما بنا به دلایلی در مسیر تطّور و تحّول خود، شكلی متفاوت یافته است. زكات به عنوان فریضه‌ای دینی و سؤال به عنوان پدیده‌ای اجتماعی، از جمله آدابی هستند كه صوفیه نگاهی متمایز از شریعت بدان دارند؛ از جمله این تفاوت نگرشها، اعتقاد به واجب نبودن زكات بر صوفیان، تجویز سؤال و دریوزگی و ترجیح آن بر دریافت زكات بوده است. در این مقاله، ضمن بیان دیدگاه‌های اهل شریعت و طریقت درباره زكات و سؤال، به بررسی و تحلیل عواملی كه سبب شكل‌گیری رویكرد متفاوت متصوّفه به این دو موضوع شده است، می‌پردازیم.

The rites of Sufism, comprising the thoughts and ideas of Muslim mystics, are rooted in Islamic doctrines. But, on the course of evolution, they have undergone some transformations. Muslim mystics have a different view regarding zakāt (religious tax in Islam) as a religious duty, and soual (asking for alms) as a social phenomenon. Islamic mystics believe that zakāt isn’t a necessary religious duty for them; therefore, they recommend soual and begging, preferring it to zakāt. In the present article, after reviewing the views of ahle shariyat (the jurisprudents) and ahle tariqat (the Sufis), we try to analyze the factors that have contributed to the formation of different views of Islamic mystics about zakāt and soual.