بررسي اثرات هيپرگليسمي و انسولين‌تراپي بر دوره استروس و ساختار رحم در موش‌ صحرايي

Study of the Effects of Hyperglycemia and Insulin Therapy on Uterus Histology and Estrous cycle in Wistar Rat

هدف: ديابت، به‎عنوان يك اختلال متابوليك، دستگاه‌هاي مختلف از جمله اندام‌هاي دستگاه توليدمثل را تحت تاثير قرار مي‌دهد. در اين مطالعه اثرات هيپرگليسمي و انسولين‌تراپي بر دوره استروس، ساختار رحم و سطوح هورمون‌هاي هيپوفيزي و تخمداني در موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش: اين تحقيق برروي 4 گروه (6n=) از موش‌هاي صحرايي ماده بالغ كنترل، هيپرگليسمي، هيپرگليسمي تحت تيمار با انسولين (انسولين) و شم (تزريق بافر سيترات به‎عنوان حلال استرپتوزوتوسين) انجام شد. القاي هيپرگليسمي توسط استرپتوزوتوسين (60 ميلي‎گرم بر كيلوگرم به‎صورت داخل صفاقي) و تيمار انسولين (IU/kg20) به‎صورت روزانه انجام شد. در طول دوره آزمايش (36 روز)، تغييرات سيكل جنسي حيوان‌ها (تست اسمير واژينال) بررسي و در روز 36 پس از خون‎گيري (جهت سنجش سطوح LH، FSH، استروژن و پروژسترون) شاخ راست رحم خارج، وزن و 3/1 مياني آن، مورد بررسي‌ هيستولوژيك و هيستومتريك قرار گرفت. نتايج: در مقايسه با گروه كنترل و گروه انسولين، در گروه هيپرگليسميك علاوه بر آنكه وزن بدن، وزن و حجم رحم، حجم و ضخامت اندومتر و ميومتر به‎طور معني‎داري (001/0p < ) كاهش و سطح پروژسترون بطور معني‎داري (001/0p < ) افزايش يافت، اتساع عروقي و نفوذ سلول‌هاي التهابي نيز مشاهده شد. بين گروه كنترل و گروه تيمار با انسولين تفاوت معني‌داري در متغيرهاي بالا، مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: كاهش انسولين، استرس اكسيداتيو ناشي از هيپرگليسمي، و اختلال احتمالي در محور هيپوتالاموس-هيپوفيز-گناد (HPG)، رحم حيوانات هيپرگليسميك را به شدت تحت تاثير قرار مي‌دهد. انسولين‌تراپي احتمالا به‎صورت مستقيم و يا از طريق اصلاح محور HPG و اختلالات متابوليك، مي‌تواند به ميزان زيادي از اختلالات رحمي ناشي هيپرگليسمي بكاهد.

Aim: Diabetes as a metabolic disorder affects different tissues and organs, among them the female reproductive tract such as uterus may be a vulnerable organ. This study was undertaken to study the effects of hyperglycemia and insulin therapy on uterus structure, estrous cycle and serum levels of pituitary and ovarian hormones in Wistar rats. Material and methods: Twenty-four female Wistar rats (180-200g) were randomly divided in: control, sham (Citrate buffer i.p), hyperglycemic (Streptozotocin; 60 mg/kg, i.p) and hyperglycemic+insulin (insulin 20 IU/Kg/day; s.c). At the end of experiment (36 Days) and in diestrus stage, all rats were weighted and blood samples were collected. Thereafter, their right uterus horn was taken out, weighted and then the middle third part of uterine horn was sampled and fixed (Bouein). After histological preparation, the histological and histomorphometrical examination of uterus was performed. Results: Although in comparison with control and hyperglycemic+insulin groups, in hyperglycemic rats body weight, uterus weight and volume, endometrium and myometrium volume were dramatically decreased (p < 0.001) and the serum level of progesterone significantly increased (p < 0.001), vascular dilation and infiltrating cells resembling plasma cell was also observed. No significant difference was seen between control and insulin treated group for the above parameters. Conclusion: Insulin deficiency, oxidative stress and alteration in the HPG axis which occurs in hyperglycemic condition, may affect the uterus structure. The observed structural changes might well play a significant role in the reproductive difficulties observed during hyperglycemia. Keywords: Hyperglycemia, Estrous cycle, Uterus, Sexual hormones, Rat