بررسي و مقايسه برخي از پارامترهاي محيطي آب در سواحل ايراني منطقه جنوبي درياي خزر

اين مطالعه به بررسي برخي پارامترهاي محيطي آب سواحل ايراني منطقه جنوبي درياي خزر طي چهار فصل در هشت نيم خط عمود بر ساحل در سال 1388 مي پردازد. تعداد 480 نمونه آب در لايه هاي مختلف، نمونه برداري گرديد و سپس پارامترهاي محيطي آب با روش استاندارد اندازه گيري شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه ميانگين دماي آب برابر 32/0±67/18درجه سانتي گراد بوده است و كمترين و بيشترين دما به ترتيب مربوط به فصول زمستان (40/6) و تابستان (60/27) ثبت گرديد. همچنين شكست دمايي در محدوده 12 تا 15 درجه سانتي گراد در لايه 20 تا 50 متري به ثبت رسيده است. ميانگين شوري در اين منطقه به ترتيب برابر17/0±04/11 گرم بر ليتر بوده است. همبستگي بين دما و شوري آب با استفاده از آناليز پيرسون معني دار و مثبت بوده است، به طوري كه حداكثر شوري در نواحي مختلف در فصل تابستان و حداقل در فصل زمستان مشاهده گرديد. همچنين ميانگين شفافيت برابر 21/0±35/4 متر بوده است كه نسبت به سال قبل كاهشي كمي را نشان داد، اما pH با ميانگين 01/0±43/8 نسبت به سال قبل روند افزايشي داشته است. ميانگين ميزان اكسيژن محلول در طول سال در لايه نوري برابر 06/0±72/5 ميلي ليتر در ليتر و اشباعيت (DO%) 1±130 درصد بوده است. ميانگين درصد اشباعيت اكسيژن لايه نوري در سال 1375 برابر 5±104 درصد بوده است. اما در سال هاي 1383 ، 1387 و تحقيق حاضر (يك دهه بعد از ورود شانه دار) اين مقدار از مرز 120 درصد در لايه نوري گذشته است. اين تغييرات مي تواند احتمالاً شاهدي بر تغيير سطح تروفيكي از اليگوتروف در دوره قبل از ورود شانه دار به حالت مزو- يوتروف در بعد از ورود شانه دار و تاكنون بوده باشد.